Stupid Bullshit - George Carlin

And everyone wants to tell you their stupid bullshit, and a lot of them don’t know when to stop talking.

You ever run into that guy?

Doesn’t know when to stop talking, just continues running at the mouth like verbal diarrhea.

Don’t know when the conversation is over.

Stupid, trivial shit you don’t care anything about, things you’re not even remotely interested in. “Did I tell you about my mom and dad?

Well, my mom and dad went on vacation down to Mammoth Cave, Kentucky.

This is about six years ago, I think.

It seemed like it was six, about six years ago.

Six or seven, possibly seven, could be.

Yeah.

Somewhere in there, six, seven, more than six, less than seven.

Let’s call it six and a half.

So my mom and dad went on vacation to Mammoth Cave, Kentucky, and my dad found a big rock.

What he thought was a big rock turns out it was a dinosaur turd, a petrified dinosaur turd, 27 pounder.

You know, now that I think of it, it might have been eight years ago.

That would have been close to Y2K, wouldn’t it?

Remember Y2K?

Whatever happened?

Everybody’s all worried about that.

Nothing ever happened.

Ha, ha, ha, big fuss.

Nothing ever happened.

You know?

God.

That was strange, you know.”

“So let’s say, we’ll say, it’s eight…eight years.

It was either eight or five.

So my dad gave my mom this big turd.

He says, ‘Here, Mom.

This is a big dinosaur turd.

Put it in your purse to take that home.’ My mom said, ‘Dad, I don’t think this is a dinosaur turd.

This thing is still warm.

Whoever dropped this thing is still walking around in here, and we’d better get the fuck out of this cave.’ Nine years ago.

Nine.

I know it was nine because my wife was pregnant with our first boy, Mach Moody Benel Sayid Ben Salam, and he’s ten now.

Or is he?

He’s 11. Maybe, he’s 11. He’s either 11 or 5.”

And while all of this is going on, you’re searching through your mind for something graceful and diplomatic you can say to bring the conversation to a close, and all I can ever come up with is shut the fuck up.

Shut the fuck up.

Shut the fuck up.

Shut the fuck up.

But you can’t say that.

Good manners don’t permit it.

You have to find another way, and I go to body language.

I try to use my body language to show that the conversation is over.

I find myself leaning at a 45-degree angle trying to indicate the direction that I’d like to go if this person would just shut the fuck up.

And then, I might even give him a verbal cue.

“Surgery.

Surgery.

I’m late for surgery.

I’m having my ears sewn shut.”

En iedereen wil je hun stomme onzin vertellen, en veel van hen weten niet wanneer ze moeten stoppen met praten.

Ben je die vent wel eens tegengekomen?

Weet niet wanneer hij moet stoppen met praten, blijft maar naar de mond rennen als verbale diarree.

Weet niet wanneer het gesprek afgelopen is.

Domme, triviale shit waar je niets om geeft, dingen waar je niet eens in de verste in geïnteresseerd bent. 'Heb ik je verteld over mijn vader en moeder?

Nou, mijn vader en moeder gingen op vakantie naar Mammoth Cave, Kentucky.

Dit is ongeveer zes jaar geleden, denk ik.

Het leek alsof het zes jaar geleden was.

Zes of zeven, mogelijk zeven, zouden kunnen zijn.

Ja.

Ergens daarbinnen, zes, zeven, meer dan zes, minder dan zeven.

Laten we het zes en een half noemen.

Dus mijn vader en moeder gingen op vakantie naar Mammoth Cave, Kentucky, en mijn vader vond een grote rots.

Wat hij dacht dat een grote rots was, bleek een dinosaurusdrol te zijn, een versteende dinosaurusdrol, 27 ponder.

Weet je, nu ik erover nadenk, kan het acht jaar geleden zijn.

Dat zou dicht bij Y2K zijn geweest, nietwaar?

Herinner je je Y2K nog?

Wat er ook gebeurde?

Iedereen maakt zich daar allemaal zorgen over.

Er is nooit iets gebeurd.

Ha, ha, ha, grote drukte.

Er is nooit iets gebeurd.

Je weet wel?

God.

Dat was vreemd, weet je."

"Dus laten we zeggen, we zullen zeggen, het is acht... acht jaar.

Het was of acht of vijf.

Dus mijn vader gaf mijn moeder deze grote drol.

Hij zegt: ‘Hier, mam.

Dit is een grote dinosaurusdrol.

Stop het in je tas om dat mee naar huis te nemen.' Mijn moeder zei: 'Pap, ik denk niet dat dit een dinosaurusdrol is.

Dit ding is nog warm.

Degene die dit ding heeft laten vallen, loopt hier nog steeds rond, en we kunnen maar beter verdomme uit deze grot gaan.' Negen jaar geleden.

Negen.

Ik weet dat het negen was omdat mijn vrouw zwanger was van onze eerste jongen, Mach Moody Benel Sayid Ben Salam, en hij is nu tien.

Of is hij?

Hij is 11. Misschien is hij 11. Hij is 11 of 5."

En terwijl dit allemaal gaande is, zoek je door je hoofd naar iets gracieus en diplomatieks dat je kunt zeggen om het gesprek tot een einde te brengen, en het enige dat ik ooit kan bedenken is verdomme je mond houden.

Hou je bek.

Hou je bek.

Hou je bek.

Maar dat mag je niet zeggen.

Goede manieren staan ​​het niet toe.

Je moet een andere manier vinden, en ik ga naar lichaamstaal.

Ik probeer mijn lichaamstaal te gebruiken om te laten zien dat het gesprek voorbij is.

Ik merk dat ik in een hoek van 45 graden leun en probeer de richting aan te geven die ik zou willen gaan als deze persoon gewoon zijn kop zou houden.

En dan zou ik hem misschien zelfs een verbaal signaal kunnen geven.

"Chirurgie.

Chirurgie.

Ik ben te laat voor een operatie.

Ik laat mijn oren dichtgenaaid.”