He's Smiling Down - George Carlin

Now, there’s something else that is said after a death, but this one involves belief, which is where I begin to have big problems.

This one happens after the funeral, after the burial, back at the house.

Back at the house where the family and friends and the loved ones of the deceased are having some food and drink, and they're enjoying some warm reminiscences of the person who passed away, sooner or later, someone is bound to say the following,

especially after a few drinks.

“You know, I think he’s up there now smiling down at us, and I think he’s pleased.”

Now, first of all, there is no “up there” no, no for people to be smiling down from.

It’s poetic.

It’s quaint.

And I guess for superstitious people, it provides a little comfort, but it doesn’t exist.

But if it did, if it did, and if someone did somehow survive death in a non-physical form, I personally think he’d be far too busy with other celestial activities than to be standing around paradise smiling down on live people.

What kind of fucking eternity is that?

And why is it no one ever says, “I think he’s down there now, smiling up at us.”

Apparently, it never occurs to people that their loved ones might be in hell.

Nu, er wordt nog iets anders gezegd na een dood, maar dit betreft geloof, en dat is waar ik grote problemen begin te krijgen.

Dit gebeurt na de begrafenis, na de begrafenis, terug bij het huis.

Terug in het huis waar de familie en vrienden en de dierbaren van de overledene wat eten en drinken, en ze genieten van warme herinneringen aan de persoon die is overleden, vroeg of laat zal iemand ongetwijfeld het volgende zeggen:

vooral na een paar drankjes.

"Weet je, ik denk dat hij daar nu naar ons lacht, en ik denk dat hij tevreden is."

Nu, ten eerste, er is geen "daarboven" nee, nee waar mensen van kunnen glimlachen.

Het is poëtisch.

Het is schilderachtig.

En ik denk dat het voor bijgelovige mensen een beetje troost biedt, maar het bestaat niet.

Maar als dat zo was, en als iemand op de een of andere manier de dood overleeft in een niet-fysieke vorm, denk ik persoonlijk dat hij veel te druk zou zijn met andere hemelse activiteiten dan om in het paradijs te staan ​​en neer te glimlachen op levende mensen.

Wat is dat voor verdomde eeuwigheid?

En waarom zegt niemand ooit: "Ik denk dat hij daar nu is, glimlachend naar ons."

Blijkbaar komt het nooit bij mensen op dat hun dierbaren in de hel zouden kunnen zijn.