The Days of Dennison - Funky DL

Verse One

The days of Dennison, my Brother was a menace

And my Pops would try to sit us down, administering medicine

To get us from the Genesis of manhood to Exodus

Live a life of excellence and now you hear the evidence

An audio perfectionist, I’m fourteen years old

And living nine levels down from the fourteenth floor

It didn’t stop at fourteen there’s about eight more

And this was social housing, stacking people on top of people

On top of people like this was a fucking mountain

And now my Pops is shouting go and take the trash out

And turn the sound you blast down, then go and put this cash down

Post Office counter, pay this bill and in a flash

Now boy bring my change back and take these batteries

I bought the wrong ones exchange that

My Pops was strict so there was nothing you could say back

People wondering how he so firm and I’m so laid back

I guess it’s just my way black, but I had some traits black

I’m reasonable, but fuck with me, I’ll smack you in the face black

I used to live on Gibbins Road

Only two bedrooms, so I’m sharing with my bigger Bro

Two older siblings, didn’t really know my Sisters though

Page three newspapers, looking at them figures yo'

But only on the weekends, cos my Pops would buy the Mirror yo'

How I’d love to meet Sam Fox you’ll never know

I’m just a kid and I can dream, so I forever hope

Verse Two

The days of Dennison, the time I met my cousin Mike

First impression, I was like, he’s cool, he let me ride his bike

Same age, same year in school, so we would vibe like

Brothers getting closer as I’m heading to the limelight

Miglow Mick, Amango, Myers and Melanin

Part of the Washington Classics legacy development

He came to live with us temporarily

Rubes, Naph and Mike, we were born in the seventies

Two Brothers and a Cousin, we were tight like the Kennedy’s

And when it came to tech I would rely on him heavily

He contributed to my journey into celebrity

And every time we reminisce, we laugh at the memories

So never be forgotten, yo' we started from the bottom like a elevator

Dropped my keys down the shaft

So we had to make a makeshift magnet to get em' back

Snagged it, my Pops didn’t believe us, tried to tell him, wouldn’t have it

Although he said it could be true

Until the end he wasn’t convinced, what could we do?

And every day was a funeral

Looking in the freezer for something that was consumable

And I knew your cousin Mel before you knew your cousin Mel

As far as being a good friend to me she does it well

If ever you’re in trouble Mel!

I never knew a love like this

The days of Dennison, the first room on the left so let us in

Vers één

De dagen van Dennison, mijn broer was een bedreiging

En mijn paps zou proberen om ons te gaan zitten, medicijnen toedienen

Om ons te krijgen van het ontstaan ​​van mannelijkheid tot Exodus

Leef een voortreffelijk leven en nu hoor je het bewijs

Een audio-perfectionist, ik ben veertien jaar oud

En negen verdiepingen lager wonen dan de veertiende verdieping

Het stopte niet bij veertien, er zijn er nog ongeveer acht

En dit was sociale huisvesting, mensen bovenop mensen stapelen

Bovenop zulke mensen was een verdomde berg

En nu schreeuwt mijn pop, ga en zet de prullenbak buiten

En zet het geluid dat je blaast zachter, ga dan en leg dit geld neer

Postkantoor, betaal deze rekening en in een oogwenk

Jongen, breng mijn kleingeld terug en neem deze batterijen mee

Ik heb de verkeerde gekocht, ruil dat

Mijn vader was streng, dus er was niets dat je terug kon zeggen

Mensen die zich afvragen hoe hij zo vastberaden en ik zo relaxed ben?

Ik denk dat het gewoon mijn manier van zwart is, maar ik had een aantal eigenschappen zwart

Ik ben redelijk, maar fuck met me, ik sla je in het gezicht zwart

Ik woonde vroeger op Gibbins Road

Slechts twee slaapkamers, dus ik deel met mijn grotere Bro

Twee oudere broers en zussen, maar kenden mijn zussen niet echt

Pagina drie kranten, kijken naar hen cijfers yo'

Maar alleen in het weekend, want mijn pop zou de Mirror yo kopen

Wat zou ik graag Sam Fox ontmoeten, je weet maar nooit

Ik ben nog maar een kind en ik kan dromen, dus ik hoop voor altijd

Vers twee

De dagen van Dennis, de tijd dat ik mijn neef Mike ontmoette

Eerste indruk, ik had zoiets van, hij is cool, hij liet me op zijn fiets rijden

Dezelfde leeftijd, hetzelfde jaar op school, dus we zouden graag willen

Broers komen dichterbij terwijl ik naar de schijnwerpers ga

Miglow Mick, Amango, Myers en Melanine

Onderdeel van de legacy-ontwikkeling van Washington Classics

Hij is tijdelijk bij ons komen wonen

Rubes, Naph en Mike, we zijn geboren in de jaren zeventig

Twee broers en een neef, we waren zo hecht als de Kennedy's

En als het op technologie aankwam, zou ik zwaar op hem vertrouwen

Hij heeft bijgedragen aan mijn reis naar beroemdheid

En elke keer dat we herinneringen ophalen, lachen we om de herinneringen

Dus vergeet nooit, yo' we begonnen vanaf de bodem als een lift

Ik heb mijn sleutels in de schacht laten vallen

Dus moesten we een geïmproviseerde magneet maken om ze terug te krijgen

Ik pakte het vast, mijn vaders geloofden ons niet, probeerden het hem te vertellen, maar wilden het niet hebben

Hoewel hij zei dat het waar zou kunnen zijn

Tot het einde was hij niet overtuigd, wat konden we doen?

En elke dag was een begrafenis

In de vriezer zoeken naar iets dat verbruiksartikelen was

En ik kende je neef Mel voordat jij je neef Mel kende

Voor zover ze een goede vriendin voor me is, doet ze het goed

Als je ooit problemen hebt met Mel!

Ik heb nooit zo'n liefde gekend

De dagen van Dennis, de eerste kamer aan de linkerkant, dus laat ons binnen