La luna, il fumo, le persiane - Funk Shui Project, Willie Peyote, Egreen

È come fossimo lontani settimane mesi anni-luce galassie lontane

La luce della luna attraversa le persiane

E illumina quel poco che rimane

Ricordo ogni secondo

Come l’attesa che è durata un giorno

In quel messaggio io c’ho visto il mondo

Ed era il primo che scriveva

Ricordo l’atmosfera lei che rideva e diceva

Di essersi fatta un sacco di domande la cui risposta ero io

Diceva diceva

Diceva di avere trovato soluzione a quei quesiti esistenziali che da anni si

poneva

Beveva

La terza birra doppio malto

Di quella fredda domenica sera

Pioveva e c’era gente nel locale

Fuori luci d’artista e buon Natale

Alla quarta birra mi invitò su a scopare

Quale onore

Scopammo e mi convinsi delle sue parole

Volevo crederle credere è un errore

Ma a volte basta essere vivi per 48 ore

Come fai?

Non cerco niente di più di ciò che hai

Non voglio niente di più

Ma come fai?

Non cerco niente di più di ciò che hai, come se nulla importasse più

Guido distratto

Questo sole invernale così ovattato non riscalda affatto

Ma riesce a fingere benissimo

E in questo mi somiglia

Messaggi in una bottiglia e un battito di ciglia

Il fumo non mi concilia il sonno non mi consiglia

Mi addormento fumando mi sveglio gridando nel cuore della notte la luna dietro

le persiane rotte

È come fossimo lontani 10 piani

È come fossimo gli ultimi essere umani rimasti ai due capi del mondo

Chiamano vita un lavoro e tre pasti al giorno

È come fossimo lontani 10 piani

È come fossimo gli ultimi essere umani rimasti ai due capi del mondo

Chiamano vita un lavoro e tre pasti al giorno

Come fai?

Non cerco niente di più di ciò che hai

Non voglio niente di più

Ma come fai?

Non cerco niente di più di ciò che hai

Het is alsof we weken maanden lichtjaren verwijderd zijn van sterrenstelsels

Het licht van de maan gaat door de luiken

En het verlicht wat weinig overblijft

Ik herinner me elke seconde

Zoals het wachten dat een dag duurde

In dat bericht zag ik de wereld

En hij was de eerste die schreef

Ik herinner me de sfeer die ze lachte en zei

Dat ze zichzelf veel vragen stelde wiens antwoord ik was

Hij zei dat hij zei

Hij zei dat hij een oplossing had gevonden voor die existentiële vragen die er al jaren zijn

poseerde

Hij dronk

Het derde dubbelmoutbier

Van die koude zondagavond

Het regende en er waren mensen in de club

Out of the artist's lights en Merry Christmas

Bij het vierde biertje nodigde hij me uit om te neuken

Wat een eer

We hebben geneukt en ik was overtuigd van zijn woorden

Ik wilde geloven dat je gelooft dat het een vergissing is

Maar soms is het genoeg om 48 uur te leven

Hoe gaat het met u?

Ik ben niet op zoek naar iets meer dan wat je hebt

ik wil niets liever

Maar hoe doe je het?

Ik ben op zoek naar niets meer dan wat jij hebt, alsof niets er meer toe doet

ik rijd afgeleid

Deze gedempte winterzon warmt helemaal niet op

Maar hij kan heel goed doen alsof

En hierin lijkt hij op mij

Boodschappen in een flesje en een oogwenk

Van roken slaap ik niet, het is geen advies

Ik val rokend in slaap. Ik word midden in de nacht schreeuwend naar de maan erachter wakker

kapotte luiken

Het is alsof we 10 verdiepingen van elkaar verwijderd waren

Het is alsof we de laatste mensen zijn die aan de twee uiteinden van de wereld zijn overgebleven

Ze noemen het leven een baan en drie maaltijden per dag

Het is alsof we 10 verdiepingen van elkaar verwijderd waren

Het is alsof we de laatste mensen zijn die aan de twee uiteinden van de wereld zijn overgebleven

Ze noemen het leven een baan en drie maaltijden per dag

Hoe gaat het met u?

Ik ben niet op zoek naar iets meer dan wat je hebt

ik wil niets liever

Maar hoe doe je het?

Ik ben niet op zoek naar iets meer dan wat je hebt