Васильковые глаза - Евгений Мартынов

Не травою лебедой и не силой колдовской

Ты меня приворожила прошлогоднею весной.

Ты мне голову вскружила, словно зельем опоила

И покоя сна лишила той весной.

Ни сережками из злата-серебра,

Ни нарядами, ни шалью с кружевами

Красотой приворожила ты меня

И своими васильковыми глазами.

Только бровью повела вмиг с ума меня свела,

Как студеною водою синевою обожгла.

И негаданно-нежданно этой синью несказанной

Будто сладостным дурманом завлекла.

Ни сережками из злата-серебра…

Ни нарядами, ни шалью с кружевами

Красотой приворожила ты меня

И своими васильковыми глазами.

Не сравнить ни с чем подчас притяженье женских глаз

Тех, которые навечно привараживают нас.

Не травою лебедою и не силой колдовскою,

А своею бесконечной красотою.

Ни сережками из злата-серебра…

Ни нарядами, ни шалью с кружевами

Красотой приворожила ты меня

И своими васильковыми глазами

Niet door zwanengras en niet door de kracht van hekserij

Je betoverde me de lente van vorig jaar.

Je draaide mijn hoofd alsof je me gedrogeerd hebt met een drankje

En beroofde me van slaap die lente.

Geen oorbellen van goud en zilver,

Noch outfits, noch een sjaal met kant

Je hebt me betoverd met schoonheid

En met hun korenbloemblauwe ogen.

Ze trok gewoon haar wenkbrauw op en maakte me gek,

Als ijsblauw water verbrand.

En onverwacht, onverwacht, dit onbeschrijfelijke blauw

Als gelokt door een zoete dope.

Geen oorbellen van goud en zilver...

Noch outfits, noch een sjaal met kant

Je hebt me betoverd met schoonheid

En met hun korenbloemblauwe ogen.

Soms is de aantrekkingskracht van vrouwenogen met niets te vergelijken

Degenen die ons voor altijd achtervolgen.

Niet door zwanengras en niet door de kracht van hekserij,

En met zijn oneindige schoonheid.

Geen oorbellen van goud en zilver...

Noch outfits, noch een sjaal met kant

Je hebt me betoverd met schoonheid

En met je korenbloemblauwe ogen