Чайки над водой - Евгений Мартынов, Вокальный квартет «Улыбка»

Вдали шумит прибой, сердце там твое.

Приходит грусть порой, когда не ждешь ее.

И ты спешишь со мной к морю красоты,

Где чайки над волной, как белые цветы.

Опять я вижу белых чаек над водой,

В их светлом танце мы с тобой.

Опять я вижу, как легко они кружат,

Взгляни, над морем снегопад.

А может это сон, может снится мне

И нежный шепот волн, и песня в тишине.

Но сквозь морской прибой чайки вновь слышны.

Я знаю — нам с тобой, завидуют они.

Опять я вижу белых чаек над водой,

В их светлом танце мы с тобой.

Опять я вижу, как легко они кружат,

Взгляни, над морем снегопад.

А если грянет шторм, и прийдет беда,

То каждый добрый дом открыт для них всегда.

Ты снова будешь рад шелесту весны.

И чайки к нам летят счастливые, как мы.

Опять я вижу белых чаек над водой,

В их светлом танце мы с тобой.

Опять я вижу, как легко они кружат,

Взгляни, над морем снегопад.

De branding brult in de verte, je hart is daar.

Verdriet komt soms wanneer je het niet verwacht.

En je haast je met mij naar de zee van schoonheid,

Waar de meeuwen boven de golf zijn, als witte bloemen.

Weer zie ik witte meeuwen boven het water,

In hun lichtdans zijn we bij je.

Opnieuw zie ik hoe gemakkelijk ze cirkelen,

Kijk, het sneeuwt boven de zee.

Of misschien is het een droom, misschien droom ik

En het zachte gefluister van de golven, en het lied in stilte.

Maar door de branding van de zee zijn de meeuwen weer te horen.

Ik weet het - jij en ik, ze zijn jaloers.

Weer zie ik witte meeuwen boven het water,

In hun lichtdans zijn we bij je.

Opnieuw zie ik hoe gemakkelijk ze cirkelen,

Kijk, het sneeuwt boven de zee.

En als er een storm uitbreekt en er problemen komen,

Dan staat elk goed huis altijd voor hen open.

Je wordt weer blij van het geruis van de lente.

En de meeuwen vliegen blij naar ons toe, net als wij.

Weer zie ik witte meeuwen boven het water,

In hun lichtdans zijn we bij je.

Opnieuw zie ik hoe gemakkelijk ze cirkelen,

Kijk, het sneeuwt boven de zee.