Яд - Евгений Григорьев – Жека

Ты подсыпала мне яду в мой стакан гранёный,

И заставила испить весь его до дна,

Я сижу под лампочкой до смерти влюблённый,

И уверенный, что в мире ты теперь одна.

Если в гости кто зайдёт в тот же миг расстроится,

Жутким видом бледного моего лица,

Нервы мои бесятся, им не успокоиться,

Ну, а я под лампочкой, тихо жду конца.

Припев:

Хоть и мутит, и мутит меня, похоже,

Вместе мы по колено в цветах

Побежим, я с морозом по коже,

Ты с улыбкой на жарких устах.

Ненаглядно жмуришься всякому ты встречному,

Я же под воздействием яда твоего,

Улыбаюсь фиксами — делать больше не чего,

Я тобой отравленный, больше ничего.

Захотел найти вчера я противоядие,

Убежать от вялости, связанной души,

Только понял во время, что другие яды

Кроме твоего уже мне так не хороши.

Припев:

Хоть и мутит, и мутит меня, похоже,

Вместе мы по колено в цветах

Побежим, я с морозом по коже,

Ты с улыбкой на жарких устах.

Хоть и мутит, все мутит меня.

Хоть и мутит, все мутит меня, похоже,

Вместе мы по колено в цветах

Побежим, я с морозом по коже,

Ты с улыбкой на жарких устах.

Je goot vergif in mijn gefacetteerde glas,

En liet me alles tot op de bodem opdrinken,

Ik zit onder een gloeilamp, verliefd tot de dood,

En zeker weten dat je nu alleen op de wereld bent.

Als iemand op hetzelfde moment op bezoek komt, van streek raakt,

De verschrikkelijke aanblik van mijn bleke gezicht,

Mijn zenuwen razen, ze kunnen niet kalmeren,

Nou, ik ben onder een gloeilamp, rustig aan het wachten op het einde.

Refrein:

Hoewel het me ziek maakt en me ziek maakt, lijkt het erop

Samen staan ​​we kniediep in de bloemen

Laten we rennen, ik ben met ijs op mijn huid,

Jij met een glimlach op je warme lippen.

Je kijkt blindelings naar iedereen die je ontmoet,

Ik ben onder de invloed van jouw gif,

Ik lach met oplossingen - er is niets meer aan te doen,

Ik ben vergiftigd door jou, niets anders.

Ik wilde gisteren een tegengif vinden,

Ren weg van lethargie, een gebonden ziel,

Ik realiseerde me pas op tijd dat andere vergiften

Behalve de jouwe, ben ik niet zo goed meer.

Refrein:

Hoewel het me ziek maakt en me ziek maakt, lijkt het erop

Samen staan ​​we kniediep in de bloemen

Laten we rennen, ik ben met ijs op mijn huid,

Jij met een glimlach op je warme lippen.

Ook al maakt het me ziek, alles maakt me ziek.

Hoewel het me ziek maakt, maakt alles me ziek, zo lijkt het

Samen staan ​​we kniediep in de bloemen

Laten we rennen, ik ben met ijs op mijn huid,

Jij met een glimlach op je warme lippen.