Глаза бедовые - Евгений Григорьев – Жека

Глаза бедовые, глаза желанные,

Хоть в петлю мне за вас, а хоть с цыганами,

Любить до одури, забыть бы в пору бы,

И стужей лютою, тонуть бы в проруби.

Глаза желанные, глаза бедовые,

Без вас дорожки все мне тупиковые,

Кресты сосновые, замки с засовами,

Да чащи с совами.

Припев:

Взгляд желанных глаз меня из бездны тащит,

С ними конченный я, а без них пропащий,

Взгляд желанный, снова тащит, тащит.

Взгляд бедовых глаз меня в той бездне топит,

Втиснув бесов в мою душу, там их копит,

Взгляд бедовый, снова топит, топит.

Глаза бедовые, глаза желанные,

Мои любимые и окаянные,

Не выжить бы, пожить, листочком покружить,

По ветру пьяному, судьбою странною.

Глаза желанные, глаза бедовые,

Мои мелодии вы родниковые,

И счастье звонкое моё с подковами,

И жизнь суровая.

Припев:

Взгляд желанных глаз меня из бездны тащит,

С ними конченный я, а без них пропащий,

Взгляд желанный, снова тащит, тащит.

Взгляд бедовых глаз меня в той бездне топит,

Втиснув бесов в мою душу, там их копит,

Взгляд бедовый, снова топит, топит.

Взгляд бедовых глаз меня в той бездне топит,

Втиснув бесов в мою душу, там их копит,

Взгляд бедовый, снова топит, топит.

Взгляд бедовый, снова топит, топит.

Ogen van moeite, ogen van verlangen,

Zelfs als ik in een lus voor je zit, maar zelfs met de zigeuners,

Liefde tot op het punt van waanzin, zou op het juiste moment vergeten,

En felle kou zou in het gat wegzakken.

Gewenste ogen, verontruste ogen,

Zonder jou zijn de paden allemaal doodlopende wegen voor mij,

Dennenkruisen, sloten met bouten,

Ja, kommen met uilen.

Refrein:

De blik van begeerde ogen sleept me uit de afgrond,

Ik ben klaar met hen, en verloren zonder hen,

De gewenste look, sleept, sleept.

De blik van verontruste ogen verdrinkt me in die afgrond,

Nadat hij demonen in mijn ziel heeft geperst, verzamelt hij ze daar,

Kijk lastig, opnieuw verdrinkt, verdrinkt.

Ogen van moeite, ogen van verlangen,

Mijn geliefde en vervloekte,

Zou niet overleven, leven, een blad omcirkelen,

Door de dronken wind, door een vreemd lot.

Gewenste ogen, verontruste ogen,

Mijn melodieën zijn lente,

En mijn sonore geluk met hoefijzers,

En het leven is hard.

Refrein:

De blik van begeerde ogen sleept me uit de afgrond,

Ik ben klaar met hen, en verloren zonder hen,

De gewenste look, sleept, sleept.

De blik van verontruste ogen verdrinkt me in die afgrond,

Nadat hij demonen in mijn ziel heeft geperst, verzamelt hij ze daar,

Kijk lastig, opnieuw verdrinkt, verdrinkt.

De blik van verontruste ogen verdrinkt me in die afgrond,

Nadat hij demonen in mijn ziel heeft geperst, verzamelt hij ze daar,

Kijk lastig, opnieuw verdrinkt, verdrinkt.

Kijk lastig, opnieuw verdrinkt, verdrinkt.