Девица-судьба - Евгений Григорьев – Жека

Втихомолку плакала девица-судьба,

А сама этапами по себе вела.

Мне б рвануться, выпрыгнуть,

Зубы крепче сжать

Только от судьбы своей мне не убежать.

Возвращаясь, каялся богу да родным,

Что кончаю маяться счастьем с ней шальным.

А она слезливая, тянет в свою муть

И никак, сопливую, мне не обмануть.

Капают дни, дни её слёзы.

Припев:

Вся росой исплакалась

По утру ты девица, девица — судьба,

Где-то за туманами,

Что от слёз тех стелятся, кругом голова.

Не успел я, кажется,

Надышаться волею, мнёт у сердца грудь,

И готовит клетки мне

Девица разбойная, зазывая в путь.

И бреду я вместе с ней в заколючье снов,

И лежу с ней бестией в куполах стогов

Изменил с распутницей я жене родной,

Так, видать, и мучиться со своей судьбой.

Капают дни, дни её слёзы.

Припев:

Вся росой исплакалась

По утру ты девица, девица-судьба,

Где-то за туманами,

Что от слёз тех стелятся, кругом голова.

Не успел я, кажется,

Надышаться волею, мнёт у сердца грудь,

И готовит клетки мне

Девица разбойная, зазывая в путь.

Вся росой исплакалась

По утру ты девица, девица-судьба,

Где-то за туманами,

Что от слёз тех стелятся, кругом голова.

Не успел я, кажется,

Надышаться волею, мнёт у сердца грудь,

И готовит клетки мне

Девица разбойная, зазывая в путь.

Stiekem huilende meisjesbestemming,

En ze leidde de podia in haar eentje.

Ik zou haasten, eruit springen,

Pak je tanden steviger vast

Alleen kan ik niet weglopen voor mijn lot.

Terugkerend, bekeerde hij zich tot God en verwanten,

Dat ik eindig met zwoegen met waanzinnig geluk met haar.

En ze is in tranen, trekt in haar bezinksel

En echt niet, snotterig, ik kan niet bedriegen.

De dagen druipen, de dagen van haar tranen.

Refrein:

Allemaal huilend van de dauw

In de ochtend ben je een meisje, een meisje is het lot,

Ergens voorbij de mist

Dat van die tranen kruipen, het hoofd tolt.

Ik had geen tijd, zo lijkt het

Adem met wil, verfrommelt borst bij het hart,

En maakt cellen voor mij klaar

Het meisje is een dief, wenkend onderweg.

En ik dwaal met haar af in de doornen van dromen,

En ik lig met haar als een beest in de koepels van hooibergen

Ik bedroog mijn eigen vrouw met een hoer,

Dus, zie je, en lijd met je lot.

De dagen druipen, de dagen van haar tranen.

Refrein:

Allemaal huilend van de dauw

In de ochtend ben je een meisje, een meisje van het lot,

Ergens voorbij de mist

Dat van die tranen kruipen, het hoofd tolt.

Ik had geen tijd, zo lijkt het

Adem met wil, verfrommelt borst bij het hart,

En maakt cellen voor mij klaar

Het meisje is een dief, wenkend onderweg.

Allemaal huilend van de dauw

In de ochtend ben je een meisje, een meisje van het lot,

Ergens voorbij de mist

Dat van die tranen kruipen, het hoofd tolt.

Ik had geen tijd, zo lijkt het

Adem met wil, verfrommelt borst bij het hart,

En maakt cellen voor mij klaar

Het meisje is een dief, wenkend onderweg.