Бродяга - Евгений Григорьев – Жека

Я бродяга, в душе свеча, но зажечь её — спичек нет,

А вокруг её темнота и забыл я, какой он свет.

Были б рядом твои глаза и тепло твоих слабых рук,

Да только годы не тормозят, и не вместе у нас идут.

Припев:

А где-то рядышком лишь одиночество шляется и с ним.

Падают с неба в открытые форточки, звезды, что мы храним.

Неразделёнными, бедными душами маленькой любви,

Той, что однажды мы сами разрушили.

Каруселью мелькают дни, листопадами лиц и лет,

Ты меня для себя найди, даже если нас больше нет.

Сквозь обиды и сквозь года, память в день тот опять впусти,

Что запутав нас, потерял, выбрав разные, вдруг, пути.

Припев:

А где-то рядышком лишь одиночество шляется и с ним.

Падают с неба в открытые форточки, звезды, что мы храним.

Неразделёнными, бедными душами маленькой любви,

Той, что однажды мы сами разрушили.

Нам разлука накинет срок, разводя друг от друга прочь,

И по петлям ведёт дорог, с не зажженной свечою в ночь,

Каруселью мелькают дни, проходя мимо чьих-то глаз,

Не заметив своей любви и она не узнает нас.

Припев:

А где-то рядышком лишь одиночество шляется и с ним.

Падают с неба в открытые форточки, звезды, что мы храним.

Неразделёнными, бедными душами маленькой любви,

Той, что однажды мы сами разрушили.

Той, что однажды мы сами разрушили.

Ik ben een zwerver, er is een kaars in mijn ziel, maar er zijn geen lucifers om het aan te steken,

En eromheen is duisternis en ik ben vergeten wat voor licht het is.

Waren je ogen en de warmte van je zwakke handen maar dichtbij,

Ja, alleen de jaren gaan niet langzamer, en we gaan niet samen.

Refrein:

En ergens in de buurt hangt alleen eenzaamheid met hem rond.

Vallend uit de lucht in de open ramen, de sterren die we bewaren.

Onbeantwoorde, arme zielen van weinig liefde

Degene die we zelf ooit hebben vernietigd.

Dagen flitsen als een draaimolen, gezichten en jaren zijn vallende bladeren,

Vind me voor jezelf, zelfs als we er niet meer zijn.

Laat door wrok en door de jaren heen de herinnering in die dag opnieuw,

Dat verwart ons, verloren, kiest ineens andere wegen.

Refrein:

En ergens in de buurt hangt alleen eenzaamheid met hem rond.

Vallend uit de lucht in de open ramen, de sterren die we bewaren.

Onbeantwoorde, arme zielen van weinig liefde

Degene die we zelf ooit hebben vernietigd.

Scheiding zal ons een term geven, weg van elkaar,

En de weg leidt langs de lussen, met een onverlichte kaars de nacht in,

Carrousel flitsende dagen, voorbij iemands ogen,

Zonder haar liefde op te merken, herkent ze ons niet.

Refrein:

En ergens in de buurt hangt alleen eenzaamheid met hem rond.

Vallend uit de lucht in de open ramen, de sterren die we bewaren.

Onbeantwoorde, arme zielen van weinig liefde

Degene die we zelf ooit hebben vernietigd.

Degene die we zelf ooit hebben vernietigd.