Svojim putem - Elemental

Sranje nam se nije desilo u jednom trenu

Dobri smo u praksi, a preloši na terenu

Na fotkama smo savršeni, osmijesi i sretne oči

Kad smo sami neš zapinje nešto nas u grlu koči

Hoću li moći pogledat se u zrcalo

Ak' okrenem ti leđa kad je po šavu popucalo

Ovaj brod tone, spašavaj se kako umiješ

Bi li rađe živio il' za trulu vezu umireš

Neki ne vole bit sami, neki nisu spremni na to

Neki lažu si, svako dobro za neko zlo

Što će mi to, što znači veza na papiru

Rađe ću bit usamljena, al' ću bit na miru

Oprosti što ti govorim što ne bi htio čuti

Zamjeraš mi što sam godine šutnula u minuti

Al' svako ima granice, napunila se kapa

Više neću biti kap usred tvog slapa

Rekla sam ti čut ćemo se, a znala sam da lažem

Reko si mi svrati katkad, nisam znala što da kažem

Usiljeni osmijeh, mokar stisak ruke

Premda smo na istoj cesti svatko ide svojim putem

Svatko svojim putem

Iste stvari od tebe sad čujem ne znam po koji put dok to

Govoriš trudim se ne pokazat da sam ljut, mi smo

Postali stranci, autisti u svom svijetu

Nesposobni mijenjat se da popravimo štetu, stotu

Priliku ti dajem makar umirem iznutra

S tjeskobom ić' ću leć;

probudit će me sutra, dani

Vrte se u krug, iz tog kruga izać' ne znamo

Besmislene stvari oko kojih sad se borimo

Ne vidiš me, vidiš moju sliku, ja se zatvaram u

Sebe jer sve teže trpim viku, stalnu napetost

Nervozu teško skrivam pa me nema, znam da bježim

Zajednički život nije sreća nego režim

Težim nekim stvarima, za tebe to su sranja

Što uopće vidiš u meni, kad previše je plakanja

Mrzim samog sebe kad poželim da me nema

A tebi opet otvara se jučerašnja tema

Rekla sam ti čut ćemo se, a znala sam da lažem

Reko si mi svrati katkad, nisam znala što da kažem

Usiljeni osmijeh, mokar stisak ruke

Premda smo na istoj cesti svatko ide svojim putem

Svatko svojim putem

A jednog dana vidjet ću te s druge strane ulice

Mahnut', nasmijati se, viknuti da žurim se

A možda ću produžiti, korak požuriti

Pogledat u pod i nastaviti živjeti

Rekla sam ti čut ćemo se, a znala sam da lažem

Reko si mi svrati katkad, nisam znala što da kažem

Usiljeni osmijeh, mokar stisak ruke

Premda smo na istoj cesti svatko ide svojim putem

Svatko svojim putem

Rekla sam ti čut ćemo se, a znala sam da lažem

Reko si mi svrati katkad, nisam znala što da kažem

Usiljeni osmijeh, mokar stisak ruke

Premda smo na istoj cesti svatko ide svojim putem

Svatko svojim putem

Rekla sam ti čut ćemo se

Reko si mi svrati katkad

Usiljeni osmijeh, mokar stisak ruke

Premda smo na istoj cesti svatko ide svojim putem

Shit is ons niet in een oogwenk overkomen

We zijn goed in de praktijk, en slecht op het veld

We zijn perfect op de foto's, glimlachen en blije ogen

Als we alleen zijn, blijft er iets in onze keel steken

Zal ik in de spiegel kunnen kijken

Als ik je de rug toekeer als de naad scheurt

Dit schip is aan het zinken, red jezelf zo goed als je kunt

Zou je liever leven of sterven voor een rotte relatie?

Sommigen zijn niet graag alleen, anderen zijn er niet klaar voor

Sommigen liegen tegen zichzelf, allemaal goed voor sommigen kwaad

Waar heb ik het voor nodig, wat betekent de link op papier

Ik ben liever eenzaam, maar ik zal alleen zijn

Sorry dat ik je moet vertellen dat ik het niet zou willen horen

Je hebt het me kwalijk dat ik jarenlang een minuut schopte

Maar iedereen heeft grenzen, de hoed is vol

Ik zal niet langer een druppel in het midden van je waterval zijn

Ik zei toch dat we zouden praten, en ik wist dat ik loog

Je zei dat ik soms langs moest komen, ik wist niet wat ik moest zeggen

Een geforceerde glimlach, een natte handdruk

Hoewel we op dezelfde weg zitten, gaat iedereen zijn eigen weg

Iedereen op zijn eigen manier

Ik hoor nu dezelfde dingen van jou, ik weet niet hoe vaak

Je zegt dat ik probeer niet te laten zien dat ik boos ben, dat zijn we

Word vreemden, autistisch in hun wereld

Niet in staat om te veranderen om de schade te herstellen, honderd

Ik geef je een kans, ook al sterf ik van binnen

Ik ga met angst naar bed;

hij zal me morgen wakker maken, dagen

Ze draaien in een cirkel, we weten niet hoe we uit die cirkel moeten komen

De zinloze dingen waar we nu over vechten

Je ziet me niet, je ziet mijn foto, ik sluit mezelf op

Ikzelf omdat ik steeds meer last heb van geschreeuw, constante spanning

Ik heb moeite om mijn nervositeit te verbergen, dus ik ben weg, ik weet dat ik wegloop

Samenleven is geen geluk maar een regime

Ik weeg sommige dingen, voor jou is het bullshit

Wat zie je überhaupt in mij, als er te veel gehuild wordt?

Ik haat mezelf als ik wou dat ik weg was

En het onderwerp van gisteren gaat weer voor je open

Ik zei toch dat we zouden praten, en ik wist dat ik loog

Je zei dat ik soms langs moest komen, ik wist niet wat ik moest zeggen

Een geforceerde glimlach, een natte handdruk

Hoewel we op dezelfde weg zitten, gaat iedereen zijn eigen weg

Iedereen op zijn eigen manier

En op een dag zie ik je aan de overkant van de straat

Zwaai, lach, roep dat ik haast heb

En misschien zal ik doorgaan, een stapje hoger zetten

Kijk naar de vloer en blijf leven

Ik zei toch dat we zouden praten, en ik wist dat ik loog

Je zei dat ik soms langs moest komen, ik wist niet wat ik moest zeggen

Een geforceerde glimlach, een natte handdruk

Hoewel we op dezelfde weg zitten, gaat iedereen zijn eigen weg

Iedereen op zijn eigen manier

Ik zei toch dat we zouden praten, en ik wist dat ik loog

Je zei dat ik soms langs moest komen, ik wist niet wat ik moest zeggen

Een geforceerde glimlach, een natte handdruk

Hoewel we op dezelfde weg zitten, gaat iedereen zijn eigen weg

Iedereen op zijn eigen manier

Ik zei toch dat we zouden praten

Je zei dat ik soms langs moest komen

Een geforceerde glimlach, een natte handdruk

Hoewel we op dezelfde weg zitten, gaat iedereen zijn eigen weg