Should Lanterns Shine - Dylan Thomas

Should lanterns shine, the holy face,

Caught in an octagon of unaccustomed light,

Would wither up, an any boy of love

Look twice before he fell from grace.

The features in their private dark

Are formed of flesh, but let the false day come

And from her lips the faded pigments fall,

The mummy cloths expose an ancient breast.

I have been told to reason by the heart,

But heart, like head, leads helplessly;

I have been told to reason by the pulse,

And, when it quickens, alter the actions' pace

Till field and roof lie level and the same

So fast I move defying time, the quiet gentleman

Whose beard wags in Egyptian wind.

I have heard may years of telling,

And many years should see some change.

The ball I threw while playing in the park

Has not yet reached the ground.

Moeten lantaarns schijnen, het heilige gezicht,

Gevangen in een achthoek van ongewoon licht,

Zou verdorren, een jongen van liefde

Kijk twee keer voordat hij uit de gratie viel.

De gelaatstrekken in hun privé-donker

Zijn gemaakt van vlees, maar laat de valse dag komen

En van haar lippen vallen de vervaagde pigmenten,

De mummiedoeken leggen een oude borst bloot.

Er is mij verteld om met het hart te redeneren,

Maar het hart leidt net als het hoofd hulpeloos;

Mij ​​is verteld om te redeneren door de pols,

En als het sneller gaat, verander je het tempo van de acties

Tot veld en dak liggen gelijk en hetzelfde

Zo snel dat ik de tijd trotseer, de stille heer

Wiens baard kwispelt in de Egyptische wind.

Ik heb vele jaren van vertellen gehoord,

En vele jaren zouden wat verandering moeten zien.

De bal die ik gooide tijdens het spelen in het park

Heeft de grond nog niet bereikt.