Light Breaks Where No Sun Shines - Dylan Thomas

Light breaks where no sun shines;

Where no sea runs, the waters of the heart

Push in their tides;

And, broken ghosts with glowworms in their heads,

The things of light

File through the flesh where no flesh decks the bones.

A candle in the thighs

Warms youth and seed and burns the seeds of age;

Where no seed stirs,

The fruit of man unwrinkles in the stars,

Bright as a fig;

Where no wax is, the candle shows it’s hairs.

Dawn breaks behind the eyes;

From poles of skull and toe the windy blood

Slides like a sea;

Nor fenced, nor staked, the gushers of the sky

Spout to the rod

Divining in a smile the oil of tears.

Night in the sockets rounds,

Like some pitch moon, the limit of the globes;

Day lights the bone;

Where no cold is, the skinning gales unpin

The winter’s robes;

The film of spring is hanging from the lids.

Light breaks on secret lots,

On tips of thought where thoughts smell in the rain;

When logics die,

The secret of the soil grows through the eye,

And blood jumps in the sun;

Above the waste allotments the dawn halts.

Licht breekt waar geen zon schijnt;

Waar geen zee stroomt, de wateren van het hart

Duw hun getijden in;

En gebroken geesten met glimwormen in hun hoofd,

De dingen van licht

Vijl door het vlees waar geen vlees de botten dekt.

Een kaars in de dijen

Verwarmt jeugd en zaad en verbrandt de zaden van ouderdom;

Waar geen zaad roert,

De vrucht van de mens ontvouwt zich in de sterren,

Helder als een vijg;

Waar geen was is, laat de kaars zijn haren zien.

De dageraad breekt aan achter de ogen;

Van polen van schedel en teen het winderige bloed

Glijdt als een zee;

Noch omheind, noch ingezet, de stromen van de lucht

Tuit naar de stang

Waarzeggerij in een glimlach de olie van tranen.

Nacht in de stopcontacten rondes,

Zoals een pitch moon, de limiet van de bollen;

Dag verlicht het bot;

Waar geen kou is, komen de villende stormen los

De gewaden van de winter;

De folie van de lente hangt aan de deksels.

Lichtonderbrekingen op geheime kavels,

Op tips van gedachten waar gedachten ruiken in de regen;

Wanneer logica sterft,

Het geheim van de grond groeit door het oog,

En bloed springt in de zon;

Boven de braakliggende volkstuinen stopt de dageraad.