The Land - Dougie MacLean

He says it goes with the land and we can do nothing more

And no-one cans see what is wrong and is right

It goes with the land and it’s broken and sore

And it bleeds from inside and is tired of this long

Endless flight

But they never will learn

It never will break up and burn

It’s holding it close until we make our return

And it flows in the burns they’re diluted and stale

They fall weary down hillsides and cry for relief

It flows in the burns and they’re cloudy and pale

And the once foaming waters run tepid in sheer disbelief

It could have been healthy and strong

It could have been laughter and light

But the hope of a people holds on Shining and bright

And it blows with the wind and it hangs in the breeze

And it cuts through the trees like the slash of a blade

It blows with the wind you can smell the disease

And it rolls across mountains destroying the patterns

We’ve made

Hij zegt dat het bij het land hoort en dat we niets meer kunnen doen

En niemand kan zien wat er mis is en wat goed is

Het hoort bij het land en het is gebroken en pijnlijk

En het bloedt van binnenuit en is het zo lang zat

Eindeloze vlucht

Maar ze zullen het nooit leren

Het zal nooit uiteenvallen en branden

Het houdt het dicht totdat we onze terugkeer maken

En het stroomt in de brandwonden, ze zijn verdund en muf

Ze vallen moe van de hellingen en huilen om opluchting

Het stroomt in de brandwonden en ze zijn troebel en bleek

En het eens zo schuimende water wordt lauw van puur ongeloof

Het had gezond en sterk kunnen zijn

Het had gelach en licht kunnen zijn

Maar de hoop van een volk houdt op Schijnend en helder

En het waait met de wind en het hangt in de wind

En het snijdt door de bomen als de snee van een mes

Het waait met de wind, je kunt de ziekte ruiken

En hij rolt over bergen en vernietigt de patronen

We hebben gemaakt