Stolen - Dougie MacLean

It’s been stolen from me

Taken never to return

Rendered blind I cannot see

Back along the shining way we’ve come

No more the stinging tears will fall

Fall to wash the spirit clean

Almost empty almost all

Blind refused to see what might have been

How can the lover’s heart proclaim

Once the poetry has gone?

These naked words are not the same

Stranded in some place we don’t belong

No more the ancient tales to tell

Words to lead our children on

Left unopened where they fell

All our timeless wisdom now has gone

And so the children bear the loss

Of what’s been gained and what’s been lost

Het is van mij gestolen

Gemaakt om nooit meer terug te keren

Blind gemaakt, ik kan niet zien

Terug langs de stralende weg die we zijn gekomen

De brandende tranen zullen niet meer vallen

Val om de geest schoon te wassen

Bijna leeg bijna alles

Blind weigerde te zien wat had kunnen zijn

Hoe kan het hart van de minnaar verkondigen?

Zodra de poëzie is verdwenen?

Deze naakte woorden zijn niet hetzelfde

Gestrand op een plek waar we niet thuishoren

Geen oude verhalen meer te vertellen

Woorden om onze kinderen verder op te leiden

Ongeopend achtergelaten waar ze gevallen zijn

Al onze tijdloze wijsheid is nu weg

En dus dragen de kinderen het verlies

Van wat er is gewonnen en wat er is verloren