В постели с пустотой - Дети лабиринта

Опять меня сковали цепи

Твоей любви;

ее свирели

Вновь воспевают неземную страсть.

Мне душно… я, срывая маску

Бегу прочь, проклиная ласки,

Их прелесть, чувственность и власть.

Твои слова полны соблазна

И плоть желанна и прекрасна,

Перед тобой никто не может устоять…

Вновь в силе колдовские чары

И вновь глаза полны обмана

Влекут к себе, суля экстаза сласть.

Но я по горло сыт всем этим;

Живешь одним грехом на свете,

Любовь считаешь ты своей рабой…

Не знает твоя похоть грани,

Но все ж, когда она устанет

Делить постель ты будешь с пустотой…

Ik ben weer geketend

je liefde;

haar fluit

Opnieuw zingen ze van onaardse passie.

Ik ben benauwd ... ik, het masker afscheuren

Ik ren weg, vloekende liefkozingen,

Hun charme, sensualiteit en kracht.

Je woorden zijn vol verleiding

En het vlees is begeerlijk en mooi,

Niemand kan je weerstaan...

Hekserij is weer aan de macht

En weer zijn de ogen vol bedrog

Trekken aan zichzelf, veelbelovende zoetheid van extase.

Maar ik ben dit allemaal zat;

U leeft door één zonde in de wereld,

Je beschouwt liefde als je slaaf...

Je lust kent de grenzen niet

Maar toch, als ze moe wordt

Je deelt het bed met leegte...