Ингибитор - Дети лабиринта

Каждый день тебя уносит в никуда,

Каждый день оставляет раны на твоем теле.

Каждый день ты вырываешь из жизни года,

Ты не знаешь, кто ты есть на самом деле!

Ты смотришь на мир заплывшими глазами!

Твое тело гниет изнутри…

Твое сердце проколото стальными иглами,

В твоих жилах нет ни капли крови!

Твой разум разорвался на части…

Твой мозг стал гладким, как лед!

Ты слишком поздно понял, что жизнь — это счастье,

Но тебе уже это ничего не дает!

Ты остался один…

Ты изгнал себя сам.

Свою жизнь и судьбу

Ты давно уж прервал!

Твой дом превратился

В вонючий сарай.

Ты не получил,

Обещанный рай!

Elke dag brengt je nergens

Elke dag laat wonden achter op je lichaam.

Elke dag scheur je uit het leven van het jaar,

Je weet niet wie je werkelijk bent!

Je kijkt naar de wereld met gezwollen ogen!

Je lichaam rot van binnen...

Je hart is doorboord met stalen naalden

Er stroomt geen druppel bloed door uw aderen!

Je geest is verscheurd...

Je hersenen zijn zo glad geworden als ijs!

Je realiseerde je te laat dat het leven geluk is

Maar het levert je niets op!

Je wordt alleen gelaten...

Je gooit jezelf eruit.

Jouw leven en lot

Je hebt lang geleden onderbroken!

Je huis is geworden

Naar de stinkende schuur.

Je hebt het niet begrepen,

Het beloofde paradijs!