Паранойя - Дети лабиринта

Я не могу найти покой,

В моей душе бушует буря.

Кто мне ответит, что со мной?

Откроет кто мне жизнь другую?

Я вне контроля над собой,

Вены полны геенной кровью…

Когда я вижу чью-то боль,

Я наслаждаюсь этой болью.

Я чувствую людей извне,

Они следят за мной повсюду.

Господь, скажи, что делать мне,

Найти где, подскажи, Иуду?

Я избран покарать его.

Пускай не молит о пощаде!

Мне чудится его лицо,

Застывшее в смертельном хладе.

Рукою праведной своей

Ты показал его мне свыше.

Я — это он, презренный змей,

Чей образ в зеркалах я вижу.

Меня сжирает изнутри

Ужасный грех — моя гордыня,

Но я твержу себе: «Смотри

На сына скорби и унынья!»

Что ж, если я и есть предатель,

От кары прочь бежать не стану.

И злая кровь, о, мой Создатель,

Уже течет из черной раны…

(январь 2002)

Ik kan geen vrede vinden

Er woedt een storm in mijn ziel.

Wie zal mij antwoorden wat er met mij aan de hand is?

Wie opent een ander leven voor mij?

ik heb geen controle meer

De aderen zitten vol met hels bloed...

Als ik iemands pijn zie

Ik geniet van deze pijn.

Ik voel mensen van buiten

Ze volgen me overal.

Heer zeg me wat ik moet doen

Vind waar, vertel me, Judas?

Ik ben gekozen om hem te straffen.

Laat hem niet om genade smeken!

Ik vraag me af over zijn gezicht

Bevroren in dodelijke kou.

Door uw rechtvaardige hand

Je liet het me van boven zien.

Ik ben hij, de verachtelijke slang,

Wiens beeld zie ik in de spiegels.

Mij ​​van binnenuit opeten

Een verschrikkelijke zonde is mijn trots,

Maar ik blijf tegen mezelf zeggen: "Kijk eens...

Op de zoon van verdriet en moedeloosheid!”

Nou, als ik een verrader ben,

Ik loop niet weg voor straf.

En kwaad bloed, oh mijn Schepper,

Stroomt al uit een zwarte wond...

(januari 2002)