Прости меня... Прощай - Дети лабиринта

Маски сброшены.

И мы

в удивлении застыли…

Сколько боли и вины

скрыли мы и не простили.

Кто теперь я?

И кто ты теперь?

Стало нас с тобой так мало.

И нельзя скроить, хоть сто раз измерь,

Нашу жизнь с начала…

Маски сброшены, но все ж

ищем мы в усталых лицах

тень сомнения и ложь…

Что ж такое в нас творится?

Кто теперь я?

И кто ты теперь?

Стало нас с тобой так мало.

И нельзя скроить, хоть сто раз измерь,

Нашу жизнь с начала…

Прости меня… Прощай.

Моя душа больна.

А сердце не избавить мне от любви…

Прости меня… Прощай.

И хоть любовь сильна,

Но лучше навсегда мне будет уйти.

Кто теперь я?

И кто ты теперь?

Стало нас с тобой так мало.

И нельзя скроить, хоть сто раз измерь,

Нашу жизнь с начала…

De maskers zijn gevallen.

En wij

verstijfd van verbazing...

Hoeveel pijn en schuld

we verstopten ons en vergaven niet.

Wie ben ik nu?

En wie ben je nu?

We zijn met zo weinigen bij jou.

En je kunt het niet op maat maken, zelfs niet honderd keer meten,

Ons leven vanaf het begin...

De maskers zijn gevallen, maar toch

wij zoeken in vermoeide gezichten

schaduw van twijfel en leugens...

Wat gebeurt er in ons?

Wie ben ik nu?

En wie ben je nu?

We zijn met zo weinigen bij jou.

En je kunt het niet op maat maken, zelfs niet honderd keer meten,

Ons leven vanaf het begin...

Vergeef me... Vaarwel.

Mijn ziel is ziek.

En mijn hart kan me niet redden van de liefde...

Vergeef me... Vaarwel.

En hoewel liefde sterk is

Maar het zou beter voor me zijn om voor altijd te vertrekken.

Wie ben ik nu?

En wie ben je nu?

We zijn met zo weinigen bij jou.

En je kunt het niet op maat maken, zelfs niet honderd keer meten,

Ons leven vanaf het begin...