Гранжоманс - Дети лабиринта

Я бросал монеты в воду,

Хотя знал о том, что не вернусь сюда никогда.

Я хотел найти свободу,

Но я словно между двух берегов река.

Я смотрел, как падают листья,

Листья шептали мне сказки о бренности.

Я подумал о смысле жизни…

Осталось ли в ней хоть что-то с клеймом бесценности?

Посмотри на меня… мне нужен твой взгляд.

Нежность ангельских крыльев,

Их золото, плавясь, стекает к моим ногам.

Те, кого мы любили —

Не с нами теперь и служат другим богам.

Восковые солдатики-свечки

Один за другим умирают за нас с тобой.

И монетки на дне этой речки

Спят и видят во сне священный огонь…

Поцелуй меня… мне нужно твое тепло.

Воспоминанья прожитых лет

Текут по сплетениям вен.

Мы смотрим в даль, но там ничего нет…

Лишь только вопрос: «Зачем?»

А в вышине солнце режет огнем

Неба густое желе.

Любовь и счастье быть вечно вдвоем

Даются, увы, не всем…

(июнь 2005)

Ik gooide munten in het water

Hoewel ik wist dat ik hier nooit meer terug zou komen.

Ik wilde vrijheid vinden

Maar ik ben als een rivier tussen twee oevers.

Ik zag de bladeren vallen

De bladeren fluisterden mij verhalen over kwetsbaarheid toe.

Ik dacht aan de zin van het leven...

Zit er nog iets in met het stigma van onschatbare waarde?

Kijk naar mij... Ik heb je ogen nodig.

De tederheid van engelenvleugels

Hun goud, smeltend, stroomt naar mijn voeten.

Degenen van wie we hielden

Het is niet bij ons nu ze andere goden dienen.

Wax kaars soldaten

Een voor een sterven ze voor jou en mij.

En munten op de bodem van deze rivier

Ze slapen en zien in een droom het heilige vuur...

Kus me... Ik heb je warmte nodig.

Herinneringen aan afgelopen jaren

Ze stromen langs de plexus van de aderen.

We kijken in de verte, maar er is niets...

Gewoon een vraag: "Waarom?"

En in de lucht snijdt de zon met vuur

De lucht is dikke gelei.

Liefde en geluk om voor altijd samen te zijn

Helaas, ze worden niet aan iedereen gegeven ...

(juni 2005)