Реквием - Дети лабиринта

Посмотри на часы, их стрелки стоят,

и всё вокруг нас потеряло свой цвет…

Пойми, ничего не вернуть уж назад.

Она умерла, ее больше нет…

Звонкий детский смех вдали

эхом стал слезам твоим…

Посмотри мне в глаза и в них растворись.

Мы с тобою должны друг другу помочь

выжить как-то теперь.

Мы остались одни…

В миг разбила нам жизнь та злосчастная ночь.

В небесах гудит набат —

спутник всех людских утрат…

Прошу, перестань себя укорять,

твердить то, что ты виновата во всем…

О том, что случилось, никто не мог знать…

на все воля божья, и ты не причем!

Ты видишь, я стал в одночасье седым,

Мое сердце разбилось, громко звеня.

Горе душу пронзает жалом своим.

Я боюсь то, что смерть заберет и тебя…

Обними меня крепче, останься со мной!

Мы не должны роптать на судьбу…

Жалость к себе приносит лишь боль,

Бесконечная скорбь тянет камнем ко дну…

Посмотри, как сегодня звезды блестят,

Это дочь наша смотрит с высоких небес…

Ее никогда не вернуть уж назад…

Как прекрасен этот таинственный блеск!

Звонкий детский смех вдали

эхом стал слезам моим…

(ноябрь, декабрь 2001)

Kijk naar de klok, zijn wijzers staan,

en alles om ons heen verloor zijn kleur...

Begrijp dat er niets kan worden teruggestuurd.

Ze stierf, ze is niet meer...

Het geluid van het gelach van kinderen in de verte

echode je tranen...

Kijk in mijn ogen en los erin op.

Jij en ik moeten elkaar helpen

nu op de een of andere manier overleven.

We werden alleen gelaten...

Die ongelukkige nacht brak ons ​​leven in een oogwenk.

Het alarm zoemt in de lucht -

metgezel van alle menselijke verliezen ...

Stop alsjeblieft met jezelf voor de gek te houden

herhaal dat jij overal de schuld van hebt...

Niemand mocht weten wat er gebeurde...

alles is de wil van God, en jij hebt er niets mee te maken!

Zie je, ik werd ineens grijs,

Mijn hart brak, luid rinkelend.

Verdriet doorboort de ziel met zijn angel.

Ik ben bang dat de dood jou ook zal nemen...

Houd me vast, blijf bij me!

We moeten niet mopperen over het lot...

Zelfmedelijden brengt alleen maar pijn

Eindeloos verdriet trekt als een steen naar de bodem...

Kijk hoe de sterren schijnen vanavond

Dit is onze dochter die vanuit de hemel kijkt...

Ze wordt nooit meer teruggebracht...

Hoe mooi is deze mysterieuze schittering!

Het geluid van het gelach van kinderen in de verte

echode mijn tranen...

(november, december 2001)