Ангел-хранитель - Дети лабиринта

Я вижу свет, но не знаю где он.

Скоро наступит рассвет, станет светло.

Я видел тебя, но не помню где.

Может было это давно, а может было во сне.

Я вижу свет и иду к нему,

А земля кровоточит огненной лавой.

Куда делись звёзды я не пойму.

И всё кругом тихо, что очень странно.

Но я знаю, что ты будешь рядом.

И даже в беде не покинешь меня.

Я знаю, ты скажешь всё взглядом,

И посмотрев, взлетишь к небесам.

Но вот всё проснулось, машины помчались.

Планета открыла голубые глаза,

А Ангел-хранитель, взмахнув парой крыльев,

Устремился назад в небеса…

Но я знаю, что он будет рядом.

И даже в беде не покинет меня.

Я знаю, он скажет всё взглядом,

И посмотрев, взлетит к Небесам.

Ik zie het licht, maar ik weet niet waar het is.

Spoedig zal de dageraad komen, het zal licht zijn.

Ik heb je gezien, maar ik weet niet meer waar.

Misschien was het lang geleden, of misschien was het in een droom.

Ik zie het licht en ga ernaartoe,

En de aarde bloedt van vurige lava.

Ik begrijp niet waar de sterren zijn gebleven.

En alles rondom is stil, wat heel vreemd is.

Maar ik weet dat je er zult zijn.

En zelfs in de problemen zul je me niet verlaten.

Ik weet dat je alles met een blik zult zeggen,

En na te hebben gekeken, vlieg je naar de hemel.

Maar toen werd alles wakker, de auto's renden weg.

De planeet opende blauwe ogen

En de beschermengel, zwaaiend met een paar vleugels,

Snel terug naar de hemel...

Maar ik weet dat hij er zal zijn.

En zelfs in de problemen zal me niet verlaten.

Ik weet dat hij alles met een blik zal zeggen,

En na te hebben gekeken, zal het naar de hemel vliegen.