Улыбка и слеза - Дети лабиринта

Я для тебя останусь в прошлом навсегда,

Как сон несбывшийся, как глупая мечта.

Развеет ветер жизни память обо мне…

Любовь растает в небе, как звезда,

Тепло лучей своих утратив на века.

Мороз и одиночество в душе…

Ты — улыбка;

я — слеза,

Стрела, пущенная в цель…

А любовь, как жизнь — игра.

Ты в ней солнце, я в ней тень…

Меня, прошу тебя, не пробуй удержать,

Друг друга нам уже не суждено понять.

Судьбу не получилось обмануть…

Да и зачем ее обманывать, скажи?

Ведь мы с тобой утонем в этой глупой лжи.

Наша любовь тянула нас ко дну.

Я — улыбка;

ты слеза,

Лань, попавшая в прицел…

А любовь и жизнь — игра.

Расставанья — их удел.

Voor jou zal ik voor altijd in het verleden blijven,

Als een onvervulde droom, als een stomme droom.

De wind van het leven zal de herinnering aan mij verstrooien ...

Liefde zal smelten in de lucht als een ster

Verloor eeuwenlang de warmte van zijn stralen.

Vorst en eenzaamheid in de ziel ...

Je bent een glimlach

ik ben een traan

Een pijl schoot op een doel...

En liefde is, net als het leven, een spel.

Jij bent de zon erin, ik ben de schaduw erin...

Ik smeek je, probeer me niet vast te houden,

We zijn niet langer voorbestemd om elkaar te begrijpen.

Het lot kon niet worden misleid ...

En waarom zou je haar bedriegen, vertel het me?

Per slot van rekening zullen jij en ik verdrinken in deze stomme leugen.

Onze liefde trok ons ​​naar de bodem.

ik ben een glimlach;

je bent een traan

Doe, gevangen in het zicht ...

En liefde en leven zijn een spel.

Afscheid nemen is hun lot.