Синее нёбо принимает меня - Дети лабиринта

Синее небо принимает меня

снова в свои объятья.

Я свободен как прежде, я будто дитя,

появившийся, только, на свет.

Я как птица лечу высоко над землей,

и сверху на людей глядя,

Понимаю, как много теряют они

от того, что у них крыльев нет.

Я никогда не вернусь обратно на землю,

Я буду вечно жить среди облаков…

Меня зовет небо, и лишь ему я внемлю,

Оно навек избавит меня от земных оков!!!

Мои крылья несут меня сквозь облака,

к сияющему в вышине Солнцу;

Я лечу через звездную радугу снов,

появившуюся после дождя.

И я слышу вокруг себя странные звуки,

зовущие в даль голоса…

Я лечу, и меня не тревожат те муки,

которые давала земля.

Я никогда не вернусь обратно на землю,

Я буду вечно жить среди облаков…

Меня зовет небо, и лишь ему я внемлю,

Оно навек избавит меня от земных оков!!!

Черные ангелы зовут меня в ад,

белые ангелы в Рай…

Но я уверен, что мое место здесь

и я сказал им, прощай!

Я не настолько грешен для преисподней,

и не готов для входа в Эдем,

Я буду жить в этом солнечном небе,

и погибну там на земле.

Я никогда не думал о небесной свободе,

Я никогда не летал ночью во сне,

И о том, что сейчас чувствую в небосводе,

Я никогда не мечтал на грешной земле.

Blauwe luchten accepteer me

terug in je armen.

Ik ben vrij als voorheen, ik ben als een kind,

verscheen, alleen, in de wereld.

Ik ben als een vogel die hoog boven de grond vliegt,

en mensen van bovenaf bekijken,

Ik begrijp hoeveel ze verliezen

omdat ze geen vleugels hebben.

Ik zal nooit meer terugkeren naar de aarde,

Ik zal voor altijd tussen de wolken leven...

De lucht roept me, en alleen ik zal er acht op slaan,

Het zal me voor altijd verlossen van aardse boeien!!!

Mijn vleugels dragen me door de wolken

naar de zon die aan de hemel schijnt;

Ik vlieg door de sterrenregenboog van dromen

verscheen na de regen.

En ik hoor vreemde geluiden om me heen,

stemmen die in de verte roepen...

Ik vlieg, en die kwellingen storen me niet,

gegeven door de aarde.

Ik zal nooit meer terugkeren naar de aarde,

Ik zal voor altijd tussen de wolken leven...

De lucht roept me, en alleen ik zal er acht op slaan,

Het zal me voor altijd verlossen van aardse boeien!!!

Zwarte engelen roepen me naar de hel

witte engelen in het paradijs...

Maar ik weet zeker dat mijn plek hier is

en ik heb ze gedag gezegd!

Ik ben niet zo zondig voor de onderwereld,

en niet klaar om Eden binnen te gaan,

Ik zal in deze zonnige hemel leven

en ik zal daar op aarde sterven.

Ik heb nooit aan hemelse vrijheid gedacht,

Ik vloog nooit 's nachts in een droom,

En over wat ik nu voel in de lucht,

Ik heb nooit gedroomd op zondige aarde.