Сила теней - Дети лабиринта

Ваши мечты утратили смысл сотни лет назад.

Ваши привычки превратились в пепел, а традиции в смрад.

Вы опустились на дно вселенной, вы блуждаете в море смертей.

И вы уже смирились с этим, позабыв о силе своих теней.

Мы направляем свои взгляды, туда, где вас никто не помнит.

Мы видим, как все опустело в этом мире без вас…

И расправляя крылья надежды, и веря во что-то святое

Мы видим стрелы судьбы, что были пущены в нас…

Эти стрелы прожгли наши души,

Их огонь сердца сделал слабей.

Но судьба не смогла нас разрушить,

Ведь у нас была сила теней.

О, люди прежних времен,

вернитесь к нам, если в силах…

И не завянут цветы

на наших скромных могилах…

Память живет во всех нас,

не исчезает и не уходит.

Взглянув назад еще раз,

мы в прошлом что-то находим…

О, люди прежних времен,

вернитесь к нам, если в силах…

И не завянут цветы

на наших скромных могилах…

Je dromen hebben honderden jaren geleden hun betekenis verloren.

Je gewoonten zijn in as veranderd en je tradities in stank.

Je bent gezonken naar de bodem van het universum, je dwaalt in de zee van de dood.

En je bent er al mee in het reine gekomen, terwijl je de kracht van je schaduwen bent vergeten.

We richten onze blik op waar niemand je herinnert.

We zien hoe alles leeg is in deze wereld zonder jou...

En de vleugels van hoop uitspreiden, en geloven in iets heiligs

We zien de pijlen van het lot die op ons werden afgeschoten...

Deze pijlen brandden door onze ziel

Het vuur van hun hart maakte hen zwakker.

Maar het lot kon ons niet vernietigen,

We hadden tenslotte de kracht van schaduwen.

Oh mensen van weleer

kom bij ons terug als je kunt...

En de bloemen zullen niet verwelken

op onze nederige graven...

Herinnering leeft in ons allemaal

verdwijnt niet en gaat niet weg.

Weer terugkijken

we vinden iets in het verleden...

Oh mensen van weleer

kom bij ons terug als je kunt...

En de bloemen zullen niet verwelken

op onze nederige graven...