Грусть - Дети лабиринта

В небесах надо мной

Ангел тихо поет…

Ночь прошла.

Над землей

Снова солнце встает.

День смеется, кипит,

Отражаясь в снегах.

А во мне радость спит,

Сердце тонет в слезах…

Я так долго искал

Тебя в жизни своей.

О тебе лишь мечтал

Средь бессонных ночей…

И однажды сойдя

Ко мне в сумрачный свет,

Вспыхнув, ярче огня

Ты исчезла на век…

Но я верю, придет

Счастья радужный час:

Когда будем вдвоем

Мы.

Никто, кроме нас!

И в бездонном утонем

Море любви…

И не будет ни горя,

Ни тягот судьбы.

А пока надо мной

Ангел тихо поет…

In de lucht boven mij

De engel zingt zacht...

De nacht is voorbij.

Boven de grond

De zon komt weer op.

De dag lacht, kookt,

Weerspiegeld in de sneeuw.

En vreugde slaapt in mij,

Mijn hart verdrinkt in tranen...

Ik ben al zo lang op zoek

Jij in mijn leven.

Ik heb alleen over jou gedroomd

Tussen slapeloze nachten...

En een keer naar beneden komen

Voor mij in het sombere licht,

Knippert helderder dan vuur

Je verdween voor een eeuw...

Maar ik geloof dat het zal komen

Gelukkig regenbooguur:

Wanneer we samen zijn

Wij.

Niemand behalve wij!

En we zullen verdrinken in de bodemloze

Zee van liefde…

En er zal geen verdriet zijn

Noch de ontberingen van het lot.

En terwijl boven mij

De engel zingt zacht...