Апокалипсис - Дети лабиринта

Луна, такая близкая луна

глядит в меня издалека,

и проплывают облака,

отягощенные слезами.

Я поднимаюсь и лечу,

гляжу незрячими глазами

и разбиваю в пыль цунами,

мешавшуюся под ногами.

Скрипят ужасно небеса,

неповоротливо вертятся,

все беды снова возвратятся,

когда свершатся чудеса.

Труба уже не раз звучала,

но потеряло ухо слух

и оставляет землю Дух,

чтоб где-то все начать сначала.

Maan, zo dichtbij maan

kijkt me van ver aan,

en de wolken drijven voorbij

beladen met tranen.

Ik sta op en vlieg

Ik kijk met blinde ogen

en ik breek de tsunami in stof,

onder de voet belemmerd.

De hemel kraakt verschrikkelijk,

met tegenzin ronddraaiend,

alle problemen zullen weer terugkeren,

wanneer wonderen gebeuren.

De trompet heeft al meer dan eens geklonken,

maar verloor het gehoor

en de Geest verlaat de aarde,

ergens om helemaal opnieuw te beginnen.