Lisboa Não É A Cidade Perfeita - Deolinda

Ainda bem que o tempo passou

E o amor que acabou não saiu.

Ainda bem que há um fado qualquer

Que diz tudo o que a vida não diz.

Ainda bem que Lisboa não é

A cidade perfeita p’ra nós.

Ainda bem que há um beco qualquer

Que dá eco a quem nunca tem voz.

Ainda agora vi a louca sozinha a cantar

Do alto daquela janela.

Há noites em que a saudade me deixa a pensar:

Um dia juntar-me a ela.

Um dia cantar como ela.

Ainda bem que eu nunca fui capaz

De encontrar a viela a seguir.

Ainda bem que o Tejo é lilás

E os peixes não param de rir.

Ainda bem que o teu corpo não quer

Embarcar na tormenta do réu.

Ainda bem se o destino quiser

Esta trágica história, sou eu.

Ainda agora vi a louca sozinha a cantar

Do alto daquela janela.

Há noites em que a saudade me deixa a pensar:

Um dia juntar-me a ela.

Um dia cantar como ela.

Blij dat de tijd voorbij is

En de liefde die eindigde, kwam niet uit.

Gelukkig is er wat fado

Dat zegt alles wat het leven niet zegt.

Maar goed dat Lissabon niet is

De perfecte stad voor ons.

Gelukkig is er een steegje

Dat echoot degenen die nooit een stem hebben.

Zojuist zag ik de gekke vrouw alleen zingen

Vanaf de bovenkant van dat venster.

Er zijn nachten dat het verlangen me doet denken:

Op een dag zal ik me bij haar voegen.

Zing op een dag zoals zij.

Maar goed dat ik dat nooit heb kunnen doen

Om het steegje hieronder te vinden.

Maar goed dat de Taag lila is

En de vissen kunnen niet stoppen met lachen.

Maar goed dat je lichaam dat niet wil

Begin aan de kwelling van de beklaagde.

Goed als het lot het wil

Dit tragische verhaal, ik ben het.

Zojuist zag ik de gekke vrouw alleen zingen

Vanaf de bovenkant van dat venster.

Er zijn nachten dat het verlangen me doet denken:

Op een dag zal ik me bij haar voegen.

Zing op een dag zoals zij.