Telemarket Mishap - Dear and the Headlights

You have your own life, I know, but show up, you should

I’m disappointed, my vision blurs alone on the curb

Eight weeks since and it’s still the same

«Something just came up, I’m so sorry»

And maybe I’ve got needs that you can’t cure

But I’m waiting by the phone until I’m sure

Love like statistics, I’ve got a head full of hell alone in my thoughts

Kill the subject;

refine the joke, which ever prompts response

In the moments you laugh, it’s still not enough

You miss me, you can’t mean that

And maybe you’ve got needs that I can’t cure

We sleep in separate houses

A guarded head shapes the face and heart

So loss ain’t bad

I’m trading processing for sleep

So it don’t seem sad that I’m losing you

Blotch the face, blood vessels

Broken heart and canvas skin

Write it all out, you won’t ever quite describe it

Loaned to father for weekends and given back without the interest

Trivialize memories, dumb it down to make it fit

Syllables, grammatical, read and rewrite for the reader

All the bitter nights in my room alone

They won’t know all my secret problems

Or the love that overcame us both

An untold twenty-two year story

So it’s one tale and then another, I was saying earlier

A guarded head shapes the face and heart

So loss ain’t bad

I’m trading processing for sleep

So it don’t seem sad that I’m losing you

When are you coming home, so

Je hebt je eigen leven, ik weet het, maar kom op, je zou moeten

Ik ben teleurgesteld, mijn zicht vervaagt alleen op de stoep

Acht weken geleden en het is nog steeds hetzelfde

"Er is zojuist iets tussengekomen, het spijt me"

En misschien heb ik behoeften die je niet kunt genezen

Maar ik wacht bij de telefoon tot ik het zeker weet

Liefde zoals statistieken, ik heb een hoofd vol hel alleen in mijn gedachten

Dood het onderwerp;

verfijn de grap, die ooit een reactie oproept

Op de momenten dat je lacht, is het nog steeds niet genoeg

Je mist me, dat kan je niet menen

En misschien heb je behoeften die ik niet kan genezen

We slapen in aparte huizen

Een bewaakt hoofd vormt het gezicht en het hart

Dus verlies is niet erg

Ik ruil verwerking in voor slaap

Dus het lijkt niet droevig dat ik je verlies

Blotch het gezicht, bloedvaten

Gebroken hart en canvas huid

Schrijf het allemaal op, je zult het nooit helemaal beschrijven

In het weekend uitgeleend aan vader en teruggegeven zonder rente

Trivialiseer herinneringen, verdoezel ze om ze passend te maken

Lettergrepen, grammaticaal, lezen en herschrijven voor de lezer

Alle bittere nachten alleen in mijn kamer

Ze zullen niet al mijn geheime problemen kennen

Of de liefde die ons allebei overweldigde

Een onnoemelijk verhaal van tweeëntwintig jaar

Dus het is het ene verhaal en het andere, zei ik eerder

Een bewaakt hoofd vormt het gezicht en het hart

Dus verlies is niet erg

Ik ruil verwerking in voor slaap

Dus het lijkt niet droevig dat ik je verlies

Wanneer kom je naar huis, dus