Parallel Lines - Dear and the Headlights

There’s no sound, no one around

Half the sun’s gone underground

All the dead still hold their heads

But their old weeping won’t resound

As we drag our western talks

Down thousand year old blocks

Vesuvius looks ashamed

That he ever lost his mind

And that people now spend time excavating his rage

Kiss my mouth, leave me no doubts

With antiquated gestures now

There’s no sound, no one around

That lurid moon in peeking out

And your steps they seem to rhyme

So perfectly with mine

As we pass through ancient gates

And I’m whistling at stray dogs

And you’re laughing on my arm

Just waiting for the train

Out by parallel lines I try to make sense

Of that strange pulsing there in my wrist

But you don’t bother to guess

You’re not confused to be blessed

You’re just smiling so thankful to exist

Er is geen geluid, niemand in de buurt

De halve zon is onder de grond gegaan

Alle doden houden nog steeds hun hoofd vast

Maar hun oude huilen zal niet weerklinken

Terwijl we onze westerse gesprekken voortslepen

Duizend jaar oude blokken weg

Vesuvius kijkt beschaamd

Dat hij ooit zijn verstand verloor

En dat mensen nu tijd besteden aan het opgraven van zijn woede

Kus mijn mond, laat me niet twijfelen

Nu met verouderde gebaren

Er is geen geluid, niemand in de buurt

Die lugubere maan die naar buiten gluurt

En je stappen lijken te rijmen

Dus perfect bij de mijne

Als we door oude poorten gaan

En ik fluit naar zwerfhonden

En je lacht op mijn arm

Gewoon wachten op de trein

Uit door parallelle lijnen probeer ik te begrijpen

Van dat vreemde kloppen daar in mijn pols

Maar je doet niet de moeite om te raden

Je bent niet in de war om gezegend te worden

Je lacht gewoon zo dankbaar dat je bestaat