Grace - Dear and the Headlights

Shaking my teeth loose on your table

The dullest white squares I’ll never be

Now that you’ve picked each one apart

You can’t look at me

I’ll probably lose you now

But at least the ones I have still sparkle

Putting on your make up

Every day before he wakes up

So he can stomach your face now

Easier than he could without

Yeah, this is love, this is all that you could want

Open equals heavier

Hold your hand out palm side up

Open, empty, light enough

Minutes all turn to months

This is one thing we have all learned

Equations make a sum but it doesn’t add up

Signing up for that second semester

Because you won’t marry without the degree

Once I fix things up right

You won’t be so embarrassed of me

But I’ll never make it now

At least looking in the mirror won’t feel like lying

Posing for your stilted vision

Academic postcard prison

Raise your chin love

Purged a poem I swore was finished

Heaping lines half chewed unconscious

Settle on a plot, chalk another loss

Stage set for

Breathing and choking on swallowed conversations

Clutching and crawling for constant validation

Still nailed in the ruins of

Corporate co-dependence

Still stuck on the thought

That you’re the one exception

All the while just the same

I’m worried that the purpose is

How I look not how I lived

Let’s get dolled up and play pretend

Cause nothing stays honest when

Every thought is cursed with intent

A pulse covered in skin and

Words covered in lips

Taste the regret as it leaves your stomach

Coating your tongue with every noun

Watery eyes the only thing that makes sense now

Spitting your insides out

Start over, start over start over start over start over

Ik schud mijn tanden los op je tafel

De saaiste witte vierkanten die ik nooit zal zijn

Nu je ze allemaal uit elkaar hebt gehaald

Je kunt me niet aankijken

Ik zal je nu waarschijnlijk verliezen

Maar tenminste degene die ik nog heb schitteren

Make-up opdoen

Elke dag voordat hij wakker wordt

Zodat hij je gezicht nu kan verdragen

Makkelijker dan hij zou kunnen zonder

Ja, dit is liefde, dit is alles wat je zou willen

Open is gelijk aan zwaarder

Houd je hand met de palm naar boven

Open, leeg, licht genoeg

Minuten veranderen in maanden

Dit is iets dat we allemaal hebben geleerd

Vergelijkingen vormen een som, maar het klopt niet

Aanmelden voor dat tweede semester

Omdat je niet trouwt zonder diploma

Zodra ik de zaken goed heb opgelost

Je zult je niet zo voor me schamen

Maar ik zal het nu nooit halen

In de spiegel kijken voelt in ieder geval niet als liegen

Poseren voor je hoogdravende visie

Academische ansichtkaart gevangenis

Hef je kin liefde

Een gedicht verwijderd waarvan ik zwoer dat het klaar was

Ophopende lijnen half bewusteloos gekauwd

Regel een complot, schrijf nog een verlies op

Stage ingesteld voor

Ademen en stikken bij ingeslikte gesprekken

Grijpen en kruipen voor constante validatie

Nog steeds genageld in de ruïnes van

Gezamenlijke afhankelijkheid van bedrijven

Zit nog steeds vast aan de gedachte

Dat jij de enige uitzondering bent

Al die tijd gewoon hetzelfde

Ik ben bang dat het doel is:

Hoe ik eruitzie, niet hoe ik leefde

Laten we ons opkleden en doen alsof

Want niets blijft eerlijk wanneer

Elke gedachte is vervloekt met intentie

Een hartslag bedekt met huid en

Woorden bedekt met lippen

Proef de spijt die je maag verlaat

Je tong bedekken met elk zelfstandig naamwoord

Waterige ogen het enige dat nu nog logisch is

Binnenstebuiten spugen

Begin opnieuw, begin opnieuw, begin opnieuw, begin opnieuw, begin opnieuw