Pulsion textuelle - Davodka

Ouais, ouais

Hahaha, eh

On proteste, on protège, on conserve notre vision, en concert, on opère vos

problèmes d’audition

On respecte nos promesses, on observe l’horizon, contre le game, là,

j’projette une prochaine collision

J’ressens comme une pulsion, j’me sens un brin nerveux, j’arrive pas à la

calmer, c’est ça qu’est grave

Ouais, j’ai stoppé la bédave mais j’ai toujours la tête en l’air comme un pied

d’beuh

Dans nos vies, ça s’dégrade, l’ascenseur social est bloqué donc on squatte les

caves

La gueule de mes gars reste pâle, on tise des flash de 'sky

On squatte des cages d’escal' mais pas les plages d’Espagne

Ça mate les tags du train qui passe, sur le droit chemin, y en a beaucoup

qu’ont l’frein qui lâche

Nos rues font pas la fête et s’flinguent à la vinasse, les shlags pent-cho d’la

két' tout comme le Prince William

Dans la pénombre, j’avance déchiré, alors, j’débarque en arrachant tout

La vie met des balafres en douce et plus l’temps passe et plus mon cœur se vide

tout comme Paname en août

Car j’reste un crève-la-dalle qui mène sa galère dans une guerre navale

Un p’tit connard qui cherche le jackpot tout comme un pickpocket qu’essaie de

s’faire la malle

Ouais, j’descends du côté Nord mais j’crois qu’toute une époque est morte

Pour moi, Onyx, c’est des rappeurs, mais pour la masse, c’est un Pokémon

Dans nos cœurs, ça frissonne, tu vois qu’au fil du temps, les galères

s’additionnent

La vie, un jeu dangereux, tout l’monde veut gagner sa p’tite somme

J’attends qu’la chance me tende les bras comme le pilote d’une Harley Davidson

Pour l’avenir, ça sent pas bon, te-ma, la zonz a son maton

Tout comme la pute a son maquereau, faut s’rendre à l'évidence:

la France a son Macron

La rage m’a épaulé, dans c’quartier, j’ai rodé, j’ai assez déconné pour parler

d’une vie d’merde

Tu croyais décoller mais l’cash t’a fait sauter du casier d'écolier au casier

judiciaire

On vit dans un monde de fous, cet état se moque de nous

Les flics nous cherchent des poux, il faut que l’on ferme des bouches

Entre le bien, le mal, ton avenir se sépare en deux voies

J’ai le derche irrité à m’faire lécher l’cul par des langues de bois

J’aime rapper pour l’talent et pas juste pour la bourse

Eux, ils balancent des mythos avec un flow trop che-m'

J’suis même plus dans la course car face à moi, les autres rappeurs débitent en

slow motion

J'écris des textes depuis quinze piges, dur de faire surface mais j’résiste en

apnée

Ma réussite est une intrigue, j’suis comme le chiffre 7: je réalise

l’impossible en un dé

Pour un feat', rien que ça quémande, ils se demandent tous: «Mais jusqu’où

l’Empire va s'étendre ?»

Ils veulent piquer ma place et la démence, veulent viser dans le mille mais

sont durs à la détente

Entre le stress, la pollution, ce salaire me fatigue

La rue et moi, c’est pas une guerre, une affaire de famille

J'écris des textes en guise de pansement car c’est pas la haine qui stoppera

l’hémorragie des artères de ma ville

Posé avec mes frères si loin de leurs jet-sets, j’prend le bic, un mic',

une feuille et d’un coup je m’exerce

J’sais pas faire autres choses actions du son, j’excelle car chacun de mes

viols auditifs démarrent d’une pulsion textuelle

Ouais, ouais

Davodka, LeVers2Trop

2018, Pulsion textuelle, À juste titre

DA-VOD-KA

Jaaa Jaaa

Hahaha, hé

We protesteren, we beschermen, we behouden onze visie, samen beheren we uw

gehoorproblemen

We houden onze beloften, we kijken naar de horizon, tegen de wedstrijd, daar,

Ik plan een volgende botsing

Ik voel een drang, ik voel me een beetje nerveus, ik kan het niet lijken

rustig aan, dat is wat serieus is

Ja, ik stopte met het gebrabbel, maar ik heb nog steeds mijn hoofd omhoog als een voet

onkruid

In ons leven gaat het achteruit, de sociale lift is geblokkeerd, dus we kraken ze

kelders

Het gezicht van mijn jongens blijft bleek, we weven flitsen van 'sky'

We kraken tussenstops maar niet de stranden van Spanje

Het kijkt naar de tags van de passerende trein, op het juiste pad zijn er veel

hoe zit het met de rem die vrijkomt?

Onze straten feesten niet en schieten zichzelf dood met vinasse, de pent-cho shlags van de

ket' net als prins William

In het donker loop ik verscheurd, dus ik land alles verscheurend

Het leven trekt zachtjes littekens en hoe meer tijd verstrijkt, hoe meer mijn hart leeg raakt

net als Panama in augustus

Omdat ik een die-hard blijf die zijn galei leidt in een zeeoorlog

Een kleine klootzak die op zoek is naar de jackpot, net als een zakkenroller die probeert

ga weg

Ja, ik ga naar de noordkant, maar ik denk dat een heel tijdperk dood is

Voor mij is Onyx rappers, maar voor de massa is het Pokemon

In onze harten huivert het, dat zie je na verloop van tijd, de galeien

optellen

Het leven, een gevaarlijk spel, iedereen wil zijn kleine som verdienen

Ik wacht op geluk om me te bereiken als de piloot van een Harley Davidson

Voor de toekomst ruikt het niet lekker, te-ma, de zonz heeft zijn hoede

Net zoals de hoer haar makreel heeft, laten we eerlijk zijn:

Frankrijk heeft zijn Macron

Rage steunde me, in deze buurt reed ik, ik verknoeide genoeg om te praten

van een klote leven

Je dacht dat je aan het opstijgen was, maar door het geld sprong je van het schoolkastje naar het kluisje

gerechtelijk

We leven in een gekke wereld, deze staat lacht ons uit

Agenten op zoek naar luizen, moeten hun mond houden

Tussen goed en slecht splitst je toekomst zich op twee manieren

Ik heb de derche geïrriteerd om mijn kont te laten likken door houten tongen

Ik rap graag voor het talent en niet alleen voor de portemonnee

Zij, ze slingeren mythos met een stroom die te che-m' is

Ik ben nog meer in de race omdat voor mij de andere rappers verkopen

slow motion

Ik schrijf al vijftien jaar teksten, moeilijk te doorgronden maar ik verzet me ertegen

apneu

Mijn succes is een intrige, ik ben als het nummer 7: ik realiseer me

het onmogelijke in één dobbelsteen

Voor een prestatie, alleen dat smeken, vragen ze zich allemaal af: "Maar hoe ver?

het rijk zal uitbreiden?”

Ze willen mijn plek en waanzin stelen, willen de roos raken

zijn moeilijk te ontspannen

Tussen de stress, de vervuiling, dit salaris maakt me moe

De straat en ik, het is geen oorlog, een familieaangelegenheid

Ik schrijf teksten als verband omdat het niet de haat is die stopt

de bloedende slagaders van mijn stad

Geposeerd met mijn broers zo ver van hun jetsets, ik neem de bic, een microfoon',

een laken en ineens oefen ik

Ik weet niet hoe ik andere dingen goed moet doen, ik blink uit omdat elk van mijn

auditieve verkrachtingen beginnen met een tekstuele impuls

Jaaa Jaaa

Davodka, Levers2Trop

2018, Tekstimpuls, terecht

DA-VOD-KA