Pierre à l'édifice - Davodka

Une pierre à l'édifice

Toujours traité comme la vermine, même si rien ne va il faudra faire mine

Maintenant la belle histoire se termine, j’reprends ma route comme un ermite

Ma prose est peut-être macabre, sur mon passé: vas-y enquête ma caille

J’ai traversé des ouragans avec un deltaplane

La déception s’envole, me rapproche du brasier

Mais de toute façon je m’en cogne, des fantômes du passé

Pour être inatteignable j’ai hissé tant de barrières

Tu sais je me suis trop bloqué le cou à force de regarder en arrière

Père célibataire qui monte sur scène et fout le dawa

Petit miroir je me reconnais plus dans le couplet de Dooz Kawa

Je vais m’envoyer en l’air, le décollage se méritera

Cet album niquera plus de mère que le naufrage de l’Erika

Sois-en sûr !

C’est l’heure de la reconstruction

Douleur muette, la rage guide de mon élocution

Le cœur cramé comme Notre-Dame, j’fais ma ronde en ville

J’apporte une pierre à l'édifice quand ma vie tombe en ruine

C’est l’heure de la reconstruction

Douleur muette, la rage guide de mon élocution

Le cœur cramé comme Notre-Dame, j’fais ma ronde en ville

J’apporte une pierre à l'édifice quand ma vie tombe en ruine

Une vie de joie, de tristesse, et de récits gâchés

J’aurai pas assez de doigts pour calculer tous mes rêves inachevés

Sur mon compte j’entends des potins, des tas de choses

Ma plume témoigne d’une adresse qui ne se trouve pas dans le bottin des Pages

Jaunes

Pour voir la vie en rose faut faire du cash de toute manière

Ma prose déclenche tous les pogos, défonce les crash barrières

Je préfère vivre en solitaire: faire ses bagages fuir

C’est éclaté au sol tout comme un verre dans un mariage juif

V’la l’entrée en matière, ce son comme pur hors-d'œuvre

Le rap comme fondation, le vécu comme mur porteur

Sortir du droit chemin pour l’avenir c’est pas bon

Je traîne mes problèmes comme une locomotive tire ses wagons

Penser au passé c’est faire une roulette russe le barillet plein

Je suis insomniaque car beaucoup de rêves se brisent

J’ai jamais réussi à voir le verre à moitié plein

J’en déduis que ma seule joie c’est faire des textes quand ma bouteille se vide

C’est l’heure de la reconstruction

Douleur muette la rage guide de mon élocution

Le cœur cramé comme Notre-Dame j’fais ma ronde en ville

J’apporte une pierre à l'édifice quand ma vie tombe en ruine

C’est l’heure de la reconstruction

Douleur muette la rage guide de mon élocution

Le cœur cramé comme Notre-Dame j’fais ma ronde en ville

J’apporte une pierre à l'édifice quand ma vie tombe en ruine

C’est l’heure de la reconstruction

Douleur muette la rage guide de mon élocution

Le cœur cramé comme Notre-Dame j’fais ma ronde en ville

J’apporte une pierre à l'édifice quand ma vie tombe en ruine

C’est l’heure de la reconstruction

Douleur muette la rage guide de mon élocution

Le cœur cramé comme Notre-Dame j’fais ma ronde en ville

J’apporte une pierre à l'édifice quand ma vie tombe en ruine

Een steen in het gebouw

Altijd als ongedierte behandeld, ook als er niets aan gedaan wordt

Nu eindigt het mooie verhaal, ik ben op weg als een kluizenaar

Mijn proza ​​mag dan macaber zijn, over mijn verleden: ga mijn kwartel onderzoeken

Ik heb orkanen meegemaakt met een deltavlieger

Teleurstelling vliegt weg, brengt me dichter bij de vuurzee

Maar hoe dan ook, het kan me niet schelen, geesten uit het verleden

Om onbereikbaar te zijn heb ik zoveel barrières gehesen

Je weet dat ik mijn nek te veel op slot heb gedaan door achterom te kijken

Alleenstaande vader die op het podium komt en de dawa neukt

Kleine spiegel Ik herken mezelf niet meer in het vers van Dooz Kawa

Ik zal high worden, opstijgen zal worden verdiend

Dit album zal meer moeders neuken dan het zinken van de Erika

Wees zeker!

Het is tijd om te herbouwen

dempte pijn, woede leidt mijn spraak

Hart brandde als de Notre-Dame, ik doe mijn rondes in de stad

Ik breng een steen naar het gebouw als mijn leven instort

Het is tijd om te herbouwen

dempte pijn, woede leidt mijn spraak

Hart brandde als de Notre-Dame, ik doe mijn rondes in de stad

Ik breng een steen naar het gebouw als mijn leven instort

Een leven van vreugde, verdriet en verspilde verhalen

Ik zal niet genoeg vingers hebben om al mijn onvoltooide dromen te berekenen

Op mijn account hoor ik roddels, veel dingen

Mijn pen getuigt van een adres dat niet in de directory van de Pages staat

Dooiers

Om het leven in het roze te zien moet je sowieso geld verdienen

Mijn proza ​​triggert alle pogo's, breek de vangrails

Ik woon het liefst alleen: inpakken wegrennen

Het ligt op de grond, net als een glas op een Joodse bruiloft

Hier is het begin, dit klinkt als een puur voorgerecht

Rap als fundering, ervaring als dragende muur

Van koers afwijken voor de toekomst is niet goed

Ik sleep mijn problemen zoals een locomotief zijn auto's trekt

Nadenken over het verleden is Russische roulette spelen met een vol vat

Ik ben slapeloosheid want veel dromen zijn verbrijzeld

Ik heb het glas nooit halfvol gezien

Ik leid af dat mijn enige vreugde is om teksten te schrijven als mijn fles leeg is

Het is tijd om te herbouwen

dempen pijn woede leidt mijn toespraak

Hart brandde als de Notre-Dame, ik doe mijn rondes in de stad

Ik breng een steen naar het gebouw als mijn leven instort

Het is tijd om te herbouwen

dempen pijn woede leidt mijn toespraak

Hart brandde als de Notre-Dame, ik doe mijn rondes in de stad

Ik breng een steen naar het gebouw als mijn leven instort

Het is tijd om te herbouwen

dempen pijn woede leidt mijn toespraak

Hart brandde als de Notre-Dame, ik doe mijn rondes in de stad

Ik breng een steen naar het gebouw als mijn leven instort

Het is tijd om te herbouwen

dempen pijn woede leidt mijn toespraak

Hart brandde als de Notre-Dame, ik doe mijn rondes in de stad

Ik breng een steen naar het gebouw als mijn leven instort