Misanthrope - Davodka

La vie est un jeu mais qui tient les manettes?

8 milliards d'êtres humains vivent bien sur une planète

Pourquoi cette existence?

L’humain est un jaloux

L’univers est immense, la Terre est un caillou

La vie, la mort, le sujet vous angoisse

À chacun de vos problèmes à coups de guerres vous faites face

Vous prenez la grosse tête, rappelez-vous d ce que vous êtes:

Un grain d sable dans le désert, une poussière dans l’espace

J’regarde l’humain, j’deviens misanthrope

J’calcule plus rien vu que le vice m’emporte

J’enchaine les problèmes et c’est dur de s’en défaire

Tout comme d’une meuf que t’a mis en cloque

C’est sous alcool que ma ville s’endort

Et dans nos rues, l’odeur d’la pisse sent fort

Ils veulent que j'écrive que des textes sans valeurs

Pour que sur mon mur, y ai des disques en or

J’ai croisé ton regard, j’ai croisé du vide dans ta vie, c’est le bordel

Ton sourire t’a dit bon vent, la routine t’a compris, c’est le vortex

Tu cherches la lumière dans cette vie noire

La vie est belle mais gars méfies-toi

Pour t’en sortir, tu pourras compter que sur ta thune et sur tes dix doigts

Le jour se lève, ta carcasse ne bouge pas

Tu mènes la vie de ces sales couche tard

Tu parles projets mais au lieu de faire un gosse

Tu ne sais remplir que des sacs de mouchoirs

T’arrêtes pas de te plaindre tu fais la grasse mat' pendant que certains bossent

Tu squattes le terrain mais t’y croise plus de trou de balle que sur un terrain

de golf

Tu veux la liberté mais la bâtarde elle a son prix

Dans ton cœur, c’est soi le taff ou la son-pri

Tu t’es fait une place dans le bal des incompris

Quand je vois ta ganache qui se déplace tel un zombie

Parmi les gars de la street tu n’es pas le patron, tu n’es qu’un employé

Ouvres les yeux car les seuls bracelets que l’on croise au quartier ne se

portent pas au poignet

Voir un sourire sur le visage de la mater

Tomber dans le vice de bicrave la matière

Pour voir l’avenir, c’est la croix, la bannière

Pour s’en sortir il faut l’art, la manière

La vie est un jeu mais qui tient les manettes?

8 milliards d'êtres humains vivent bien sur une planète

Pourquoi cette existence?

L’humain est un jaloux

L’univers est immense, la Terre est un caillou

La vie, la mort, le sujet vous angoisse

À chacun de vos problèmes à coups de guerres vous faites face

Vous prenez la grosse tête, rappelez-vous de ce que vous êtes:

Un grain de sable dans le désert, une poussière dans l’espace

Het leven is een spel, maar wie heeft de touwtjes in handen?

8 miljard mensen leven goed op één planeet

Waarom dit bestaan?

De mens is jaloers

Het universum is enorm, de aarde is een kiezelsteen

Leven, dood, het onderwerp baart je zorgen

Al je problemen met oorlogen waarmee je wordt geconfronteerd

Je neemt het grote hoofd, onthoud wat je bent:

Een zandkorrel in de woestijn, een stof in de ruimte

Ik kijk naar de mens, ik word een misantroop

Ik reken niet meer omdat ondeugd me weghaalt

Ik keten de problemen en het is moeilijk om er vanaf te komen

Net als een meid die je in elkaar sloeg

Het is onder alcohol dat mijn stad in slaap valt

En in onze straten ruikt de geur van pis sterk

Ze willen dat ik alleen teksten schrijf zonder waarden

Zodat ik aan mijn muur gouden platen heb

Ik ontmoette je blik, ik ontmoette leegte in je leven, het is een puinhoop

Je glimlach zei goede wind tegen je, de routine begreep je, het is de draaikolk

Je zoekt het licht in dit donkere leven

Het leven is goed, maar jongen pas op

Om rond te komen, kun je alleen rekenen op je geld en je tien vingers

De dag breekt aan, je karkas beweegt niet

Jij leidt het leven van deze smerige slapers

Je praat over plannen, maar in plaats van een kind te maken

Je weet alleen hoe je tissuezakken moet vullen

Stop niet met klagen dat je uitslaapt terwijl je aan het werk bent

Je kraakt de baan maar je komt meer kogelgaten tegen dan op een baan

golf

Je wilt vrijheid, maar de klootzak heeft zijn prijs

In je hart is het of de baan of de sound-pri

Je hebt een plek voor jezelf gemaakt in de bal van het onbegrepene

Als ik je ganache zie bewegen als een zombie

Onder de jongens op straat ben je niet de baas, je bent gewoon een werknemer

Open je ogen want de enige armbandjes die je in de buurt tegenkomt doen dat niet

niet om de pols gedragen

Zie een glimlach op het gezicht van de matroos

Om te vallen in de ondeugd van bicrave de zaak

De toekomst zien is het kruis, de banier

Om eruit te komen heb je de kunst nodig, de weg

Het leven is een spel, maar wie heeft de touwtjes in handen?

8 miljard mensen leven goed op één planeet

Waarom dit bestaan?

De mens is jaloers

Het universum is enorm, de aarde is een kiezelsteen

Leven, dood, het onderwerp baart je zorgen

Al je problemen met oorlogen waarmee je wordt geconfronteerd

Je neemt het grote hoofd, onthoud wat je bent:

Een zandkorrel in de woestijn, een stof in de ruimte