Profondeur de l'ame - Dark Sanctuary

Au-delà de toute tristesse

De tout mépris…

La douleur ineffable,

Qu’est la mélancolie…

Rampe dans le c?

ur des mortels…

Des survivants de l’oubli…

Traverse l'âme blessée,

Mortifiée par la foi…

Telle une lame affilée,

Goûtant la chair trahie…

C’est de ce fruit qu’il goûta,

…Dont il apprécia la chair…

Et ce sont les esprits hantés,

Qui rôdent désormais…

Auprès d’une âme usée,

Partant à la dérive…

Rejoignant les trépassés,

Les immortels assoiffés…

D’une trop longue attente…

D’une si grande mésentente…

D’un si grand mépris de leur dieu…

Qui les regarde moisir…

Désirant régner sans entrailles,

Ni viscères…

Le Mortel regrette son avènement

Se venge grâce à la mort…

Au-delà de toute réalité

Ephémère…

Voorbij alle verdriet

Met alle minachting...

De onuitsprekelijke pijn,

Wat is melancholie...

Kruipen in het hart

jij van stervelingen...

Overlevenden van de vergetelheid...

Steek de gewonde ziel over,

Gedood door het geloof...

Als een scherp mes,

Verraden vlees proeven...

Van deze vrucht proefde hij,

...wiens vlees hij genoot...

En dit zijn de gekwelde geesten,

Wie sluipt er nu...

Met een versleten ziel,

Op drift raken...

Deelnemen aan de doden,

Dorstige onsterfelijken...

Te lang wachten...

Van zo'n groot misverstand...

Met zo'n grote minachting voor hun god...

Wie kijkt hoe ze zich vormen...

Verlangend om te heersen zonder ingewanden,

Of ingewanden...

De sterveling heeft spijt van zijn komst

Wraak door de dood...

Voorbij alle realiteit

Kortstondig…