La rencontre fatale - Dark Sanctuary

Face à moi

Se tenait un ange…

Son regard hostile

Semblait me haïr…

Son corps, sculpté dans la pénombre

Etait plus pâle encore

Que les ténèbres qui l’entouraient…

Aucun?

il humain

N’aurait pu excaver

L’obscurité profonde

De cet Abîme…

Seule une âme

Est de taille à survivre

Dans un endroit

Tant rempli de souffrances…

L’ange me fixait

Et semblait vouloir boire

A la source de mon âme

Pourtant si anhydre…

Puis sans un geste

Sans déclaration, aucune…

Il se retourna

Et s’enfonça dans la pénombre…

M’humiliant par son mépris…

Voulait-il tester ma force

Ma volonté d’avoir choisi ce côté du miroir?

Je savais pourtant que jamais

Je ne le reverrai…

Je restais sans réponse

Sans doute pour l'éternité…

Before me

Stood an angel…

Its hostile eye-look

Seemed to hate me…

Its body, shaped in penumbra

Was even paler

Than the darkness surrounding it…

No human eye

Could have dug

The deep darkness

Of this abyss…

Only a soul

Is able to survive

In a place

Filled with so much pain…

The angel was staring at me

And seemed to want to drink

From the source of my soul

Yet so acid…

Then without any movement

Without any word…

It turned its back from me

And disappeared in darkness…

Humiliating me by its scorn…

Did it want to test my strength

My will for choosing this side of the mirror?

Yet I knew that I would

Never see it again…

I remained without answer

Perhaps for eternity…

Voor mij

Daar stond een engel...

Zijn vijandige blik

Leek me te haten...

Haar lichaam, gebeeldhouwd in het schemerlicht

Was nog bleker

Dat de duisternis die hem omringde...

Nee?

hij menselijk

Kon niet hebben opgegraven

De diepe duisternis

Vanuit deze afgrond...

slechts één ziel

Is sterk genoeg om te overleven

In een plaats

Zo vol lijden...

De engel staarde me aan

En leek te willen drinken

Bij de bron van mijn ziel

Maar toch zo watervrij...

Dan zonder beweging

Zonder aangifte, nee...

Hij draaide om

En in duisternis gedompeld...

Mij ​​vernederend met zijn minachting...

Wilde hij mijn kracht testen?

Mijn wil om deze kant van de spiegel te hebben gekozen?

Toch wist ik dat nooit

Ik zal hem nooit meer zien...

Ik bleef onbeantwoord

Waarschijnlijk voor de eeuwigheid...

Voor mij

Stond een engel...

Zijn vijandige blik

Leek me te haten...

Zijn lichaam, gevormd in halfschaduw

Was nog bleker

Dan de duisternis eromheen...

Geen menselijk oog

Had kunnen graven

De diepe duisternis

Van deze afgrond…

Alleen een ziel

Is in staat om te overleven

In een plaats

Gevuld met zoveel pijn...

De engel staarde me aan

En leek te willen drinken

Uit de bron van mijn ziel

Toch zo zuur...

Dan zonder enige beweging

Zonder woorden...

Het keerde zich van mij af

En verdween in het donker...

Mij ​​vernederend door zijn minachting...

Wilde het mijn kracht testen?

Mijn wil om deze kant van de spiegel te kiezen?

Toch weet ik dat ik dat zou doen

Zie het nooit meer...

Ik bleef zonder antwoord

Misschien wel voor de eeuwigheid...