Perdition - Dark Sanctuary

Les ailes brûlées l’Espoir a fui mon esprit

Cette faiblesse d'âme empeste le péché…

La robe blanche, mes idées noires entachent de suie innocente

Cet autel d’une pureté diaphane

Le vent souffle

Le ciel gronde

Image titubande de la damnation

Mon corps s’allonge sous cette nef écrasante

Il m’excommunie, laisse mes sens en persition…

La solitude m'étouffe, et mon voile ne me cache plus…

Peu importe ma peine, mon trépas sera doux…

Vleugels verbrand Hoop is uit mijn gedachten gevlucht

Deze zwakte van de ziel stinkt naar zonde...

De witte jurk, mijn donkere gedachten bevlekken met onschuldig roet

Dit altaar van doorschijnende zuiverheid

De wind waait

De lucht brult

Onthutsend beeld van verdoemenis

Mijn lichaam strekt zich uit onder dit verpletterende schip

Hij excommuniceert me, laat mijn zintuigen in volharding...

Eenzaamheid verstikt me, en mijn sluier verbergt me niet langer...

Ongeacht mijn pijn, mijn heengaan zal zoet zijn...