La mort avant le deshonneur - Dark Sanctuary

«Cette douleur ineffable qu’est l’incision profonde,

Ne représente désormais qu’une banale ecchymose

Face à mon mal cérébral chaque jour croissant.

Je pensais me vider de mes malheurs, de mes tourments,

Mais chaque jour une cicatrice de plus se formait autour de mon c?

ur,

sans pour autant, m’apporter de réponse…

Je n’ai pu combattre pour cet idéal, cette forteresse,

J’ai perdu tout espoir face à ce grand édifice, empiriquement inaccessible…

Jour après jour, ma raison disparu, laissant place au désespoir,

Et à la chute de l’empire pour lequel j’aurais tant voulu combattre.

Je préfère mourir plutôt que de voir cette société

Prendre la forme que j’ai toujours rejetée…

Je n’ai d’autres solutions que celle de partir seul,

volontairement esseulé,

Plutôt que de rester ici bas, à me morfondre dans mon échec."

“Deze onuitsprekelijke pijn die de diepe incisie is,

Nu gewoon een gewone blauwe plek

Elke dag geconfronteerd met mijn groeiende hersenpijn.

Ik dacht mezelf te ontdoen van mijn tegenslagen, van mijn kwellingen,

Maar elke dag een ander litteken gevormd rond mijn hart?

jij,

zonder mij een antwoord te geven...

Ik kon niet vechten voor dit ideaal, dit fort,

Ik verloor alle hoop in het aangezicht van dit grote, empirisch ontoegankelijke gebouw...

Dag na dag vervaagde mijn gezond verstand en maakte plaats voor wanhoop,

En tot de val van het rijk waar ik zo graag voor wilde vechten.

Ik sterf liever dan deze samenleving te zien

Neem het formulier dat ik altijd heb afgewezen...

Ik heb geen andere keuze dan alleen te gaan,

opzettelijk eenzaam,

In plaats van hier beneden te blijven jammeren in mijn falen."