La chute de l'ange - Dark Sanctuary

Une lueur scintille dans la nuit,

Et l’ange tombe du haut des cieux,

Les ailes déchirées par son dieu,

Une goutte de plus parmi les pluies.

Son corps a traversé les nuages,

Pour atterrir sur terre, tremblant,

D’un ange, il ne reste plus que le visage,

La pureté de son teint blanc.

L’homme pauvre sera attristé,

Mais du paradis est venue la haine,

Il ne reste plus, sur son visage blême,

Que malheurs et souffrances ignorés.

«Je voudrais dormir une dernière fois,

Oublier ma douleur et Marie,

Déjà je sens naître de la mort l’ennui,

Mais des autres mondes j’ai perdu la foi».

A light twinkles in the night

And the angel falls from the heavens

His wings torn by his God

Another drop among the rains

His shell has crossed the clouds

To land on earth, shivering,

Of an angel only remains his face,

The purity of his white complexion

The poor man shall be sad

But from Heaven came hatred

On his pale face only remain

Ignored miseries and sufferings

«I wish I could sleep one last time,

To forget my pain and Marie,

I already feel boredom in Death,

And I have lost faith in other worlds.

»

Une lueur scintille dans la nuit,

Et l'ange tombe du haut des cieux,

Les ailes déchirées par son dieu,

Une joutte de plus parmi les pluies.

Son corps a traversé les nuages,

Giet atterrir sur terre, trillend,

D'un ange, il ne reste plus que le visage,

La pureté de son teint blanc.

L'homme pauvre sera attristé,

Mais du paradis est venue la haine,

Il ne reste plus, sur son visage blême,

Que malheurs et souffrances negeert.

«Je voudrais dormir une dernière fois,

Oublier ma douleur en Marie,

Déjà je sens naître de la mort l'ennui,

Mais des autres mondes j'ai perdu la foi».

Er fonkelt een lichtje in de nacht

En de engel valt uit de hemel

Zijn vleugels verscheurd door zijn God

Nog een druppel tussen de regens

Zijn schelp heeft de wolken gekruist

Om op aarde te landen, rillend,

Van een engel blijft alleen zijn gezicht,

De puurheid van zijn witte huidskleur

De arme man zal verdrietig zijn

Maar uit de hemel kwam haat

Op zijn bleke gezicht blijft alleen

Genegeerde ellende en lijden

«Ik wou dat ik nog een laatste keer kon slapen,

Om mijn pijn en Marie te vergeten,

Ik voel me al verveeld in de Dood,

En ik heb het vertrouwen in andere werelden verloren.

»