Я остаюсь - Чёрный Обелиск

А мы опять стоим и в трюме вода,

И ты опять твердишь, что надо бежать,

И ты опять твердишь, что надо туда,

Где не качает, сухо и есть чем дышать.

Но ведь и здесь есть шанс, пускай один из десяти,

Пусть время здесь вперёд не мчится — ползёт.

И пусть остаться здесь сложней, чем уйти,

Я всё же верю, что мне повезёт.

Но я, я остаюсь.

Там, где мне хочется быть.

И пусть я немного боюсь,

Но я, я остаюсь.

Ты говоришь, что здесь достаточно зла,

И ты спешишь скорей отсюда уйти,

Ты говоришь, что мне неволя мила,

И свято веришь в правду другого пути.

Бежать и плыть, лететь, куда, все равно,

Лишь бы туда, где нет и не было нас.

Ты говоришь, здесь всё погибло давно,

И слишком много чужих среди нас.

Но я, я остаюсь.

Там, где мне хочется быть.

И пусть я немного боюсь,

Но я, я остаюсь.

Я здесь привык, я здесь как будто в строю,

Я вижу всё, хоть здесь и мало огней.

И на ногах я здесь так твёрдо стою,

А чтоб стоять, я должен держаться корней.

Я здесь привык, я здесь не так одинок,

Хоть иногда, но здесь я вижу своих.

Когда начнёт звенеть последний звонок,

Я буду здесь, если буду живым.

Но я, я остаюсь.

Там, где мне хочется быть.

И пусть я немного боюсь,

Но я, я остаюсь.

En we staan ​​weer en er is water in het ruim,

En je herhaalt nog eens dat je moet rennen,

En je herhaalt nog eens dat je daar heen moet,

Waar het niet pompt, is het droog en is er iets om te ademen.

Maar zelfs hier is er een kans, laat het één op tien zijn,

Laat de tijd hier niet vooruit rennen - het kruipt.

En laat het moeilijker zijn om hier te blijven dan om te vertrekken,

Ik geloof nog steeds dat het me gaat lukken.

Maar ik, ik blijf.

Waar ik wil zijn.

En laat me een beetje bang zijn

Maar ik, ik blijf.

Je zegt dat er hier genoeg kwaad is

En je hebt haast om hier weg te komen,

Je zegt dat slavernij zoet voor me is,

En je gelooft vast in de waarheid van de andere kant.

Rennen en zwemmen, vliegen, waar dan ook,

Al was het maar naar waar we niet zijn en niet waren.

Je zegt dat alles hier lang geleden is gestorven,

En er zijn te veel vreemden onder ons.

Maar ik, ik blijf.

Waar ik wil zijn.

En laat me een beetje bang zijn

Maar ik, ik blijf.

Ik ben het hier gewend, het is alsof ik hier in de gelederen sta,

Ik kan alles zien, ook al zijn er hier maar weinig lichten.

En op mijn voeten sta ik hier zo stevig,

En om te kunnen staan, moet ik me vasthouden aan de wortels.

Ik ben het hier gewend, ik ben hier niet zo eenzaam,

Soms wel, maar hier zie ik de mijne.

Wanneer de laatste bel gaat rinkelen

Ik zal hier zijn als ik leef.

Maar ik, ik blijf.

Waar ik wil zijn.

En laat me een beetje bang zijn

Maar ik, ik blijf.