Меч - Чёрный Обелиск

С насмешкой над моей гордынею бесплодной

Мне некто предсказал, державший меч в руке:

Ничтожество, с душой пустою и холодной,

Ты будешь прошлое оплакивать в тоске.

И кожа ссохнется, и мышцы ослабеют,

И скука вльется в плоть, желания губя.

И в черепе твоем мечты окостенеют,

И ужас из зеркал посмотрит на тебя.

В тебе прокиснет кровь твоих отцов и дедов,

Стать сильным, как они, тебе не суждено.

Над жизнею скорбя и счастья не изведав,

Ты будешь как слепой смотреть через окно...

Себя преодолеть когда б ты мог, но ленью

Ослаблен.

Стариком ты станешь с юных лет.

Чужое и свое, двойное, утомленье

Нальет свинцом твой мозг и размягчит скелет.

В тебе прокиснет кровь твоих отцов и дедов,

Стать сильным, как они, тебе не суждено.

Над жизнею скорбя и счастья не изведав,

Ты будешь как слепой смотреть через окно...

Заплещет вещее и блещущее знамя.

О, если бы оно и над тобой взвилось.

Ты истощишь свой дух над письменами,

Их смысл утерянный толкуя вкривь и вкось.

Ты будешь одинок в оцепененьи дремы.

Прикован будет твой потусторонний взгляд

К минувшей юности.

И радостные громы

Далеко в стороне победно прогремят.

В тебе прокиснет кровь твоих отцов и дедов,

Стать сильным, как они, тебе не суждено.

Над жизнею скорбя и счастья не изведав,

Ты будешь как слепой смотреть через окно...

Met een aanfluiting van mijn onvruchtbare trots

Iemand vertelde me, met een zwaard in zijn hand:

Nietigheid, met een lege en koude ziel,

Je zult in angst rouwen om het verleden.

En de huid zal uitdrogen, en de spieren zullen verzwakken,

En verveling zal in het vlees stromen en verlangens vernietigen.

En dromen zullen verstarren in je schedel,

En de afschuw van de spiegels zal je aankijken.

Het bloed van je vaders en grootvaders zal zuur in je worden,

Je bent niet voorbestemd om zo sterk te worden als zij.

Rouwend over het leven en geen geluk hebben ervaren,

Je zult door het raam kijken als een blinde man...

Overwin jezelf wanneer je kon, maar luiheid

Verzwakt.

Je wordt van jongs af aan een oude man.

Die van iemand anders en die van jezelf, dubbele vermoeidheid

Giet lood in je hersenen en verzacht je skelet.

Het bloed van je vaders en grootvaders zal zuur in je worden,

Je bent niet voorbestemd om zo sterk te worden als zij.

Rouwend over het leven en geen geluk hebben ervaren,

Je zult door het raam kijken als een blinde man...

De profetische en glanzende banier zal spetteren.

O, als het maar boven je uitstak.

Je zult je geest uitputten over de geschriften,

Hun betekenis gaat verloren door willekeurig te interpreteren.

Je zult alleen zijn in een verdoofde slaap.

Je buitenaardse blik zal worden vastgeklonken

Naar vroegere jeugd.

En gelukkige donderslagen

Ver aan de zijkant zullen ze triomfantelijk donderen.

Het bloed van je vaders en grootvaders zal zuur in je worden,

Je bent niet voorbestemd om zo sterk te worden als zij.

Rouwend over het leven en geen geluk hebben ervaren,

Je zult door het raam kijken als een blinde man...