Стена - Чёрный Обелиск

Чувство знакомое - холод бежит по спине.

Чувство преграды - я вновь приближаюсь к стене.

Снова на камень рука натыкается: Стой!

Снова стена предлагает вступить с нею в бой.

Серой громадою высится над головой.

Годы проходят, стена остается стеной.

Сколько потерянных лиц отражает она.

Сколько потерянных лет за стеной...

Стена!

В камень шершавый впиваются руки с тоской.

Как в лихорадке бурлит муравейник людской.

Яркие вспышки на сумрачном небе видны.

Блики ложатся на вздыбленный гребень стены.

Серой громадою высится над головой.

Годы проходят, стена остается стеной.

Сколько потерянных лиц отражает она.

Сколько потерянных лет за стеной...

Стена!

Je vertrouwd voelen - koude loopt langs de rug.

Gevoel van barrière - ik nader de muur opnieuw.

Weer struikelt de hand over de steen: Stop!

Opnieuw biedt de muur aan om ermee te vechten.

Grijze massa stijgt boven het hoofd.

Jaren gaan voorbij, de muur blijft een muur.

Hoeveel verloren gezichten het weerspiegelt.

Hoeveel verloren jaren achter de muur...

Muur!

Handen graven met angst in de ruwe steen.

Als een menselijke mierenhoop ziedend van koorts.

Felle flitsen in de sombere lucht zijn zichtbaar.

De schittering valt op de oprijzende kam van de muur.

Grijze massa stijgt boven het hoofd.

Jaren gaan voorbij, de muur blijft een muur.

Hoeveel verloren gezichten het weerspiegelt.

Hoeveel verloren jaren achter de muur...

Muur!