Фантастическая гравюра - Чёрный Обелиск

На странном призраке ни признака наряда,

Одна картонная корона с маскарада,

Которая с его костлявым лбом слита.

Загнал конягу он без шпор и без хлыста.

И призрачный конь бледн под призрачною тучей

Роняет пену с губ, как в приступе падучем.

Две тени врезались, в пространство путь открыт,

И вечность искрами летит из-под копыт.

Он поднял над толпой пылающую шпагу

И гонит по телам поверженным конягу.

Как домовитый княз свершает он объезд

Погостов без оград, рассыпанных окрест.

Почиют крепко там, при свете солнц свинцовых

Народы всех времен — и сгинувших, и новых.

(1987, Цветы Зла)

Er is geen teken van kleding op de vreemde geest,

Een kartonnen kroon van een maskerade

Die is versmolten met zijn benige voorhoofd.

Hij dreef het paard zonder sporen en zonder zweep.

En het spookachtige paard is bleek onder een spookachtige wolk

Hij laat schuim van zijn lippen vallen, als bij een epileptische aanval.

Twee schaduwen stortten neer in de ruimte, het pad is open,

En de eeuwigheid vliegt als vonken onder de hoeven vandaan.

Hij hief een vlammend zwaard boven de menigte

En hij drijft een paard over de lichamen van de verslagenen.

Als een zuinige prins maakt hij een omweg

Begraafplaatsen zonder hekken verspreid.

Ze zullen daar stevig rusten, in het licht van loden zonnen

De volkeren van alle tijden - zowel de omgekomen als de nieuwe.

(1987, Bloemen van het kwaad)