Waving Goodbye - Bug Hunter

Sit with me here in this room, I’m alone, but if you sit with me

Maybe I won’t feel like I’m alone (I'll feel like I’m home)

I never went through that rebellious phase where my family was lame

And I wanted to be on my own (now I’m on my own)

And I wonder if I’ve wandered too far away

And if I should stay… or if I should go home

If I close my eyes I am practically there, with my dad on the couch

And my mom in her old rocking chair

I used to climb on her lap and she’d rock me to sleep

Read me stories then carry me back up th stairs

And I wonder when I learnd to read on my own

Grew heavy to hold, too big for her chair

You gave me brown hair

You gave me brown eyes

You gave me the patience I need to be kind

You said not to cry, I promised to try

I’m waving goodbye

I call my mom once a week and my dad twice a year but

I love them the same, I’ve no favorite at all

My dad can fix anything but I don’t have that gene

It just seems like that apple had too far to fall

But I wonder if I’ll take the best of his traits

His humor and faith in the ones that he loves

You gave me brown hair, you gave me brown eyes

You gave me the patience I need to be kind

You said not to cry, I promised to try

I’m waving goodbye

Columbus, Ohio and Reno, Nevada

Chicago and L.A. and now in Seattle

I’ve left behind all of the baggage I had — I still

Bring you both with me wherever I travel

You could’ve fixed every little mistake

The bumps in the road, the cuts and the scrapes

Could’ve fought all my battles and made me feel safe

Could’ve told me I’m perfect, unable to change

But the best thing a parent can do for their child

Is strengthen their heart

Make them able to wave them goodbye

You gave me brown hair, you gave me brown eyes

You gave me the patience I need to be kind

I said not to cry, you promised to try

I’m waving goodbye

Kom bij me zitten hier in deze kamer, ik ben alleen, maar als je bij me komt zitten

Misschien zal ik niet het gevoel hebben dat ik alleen ben (ik zal het gevoel hebben dat ik thuis ben)

Ik heb nooit die opstandige fase doorgemaakt waarin mijn familie kreupel was

En ik wilde alleen zijn (nu sta ik er alleen voor)

En ik vraag me af of ik te ver ben afgedwaald

En als ik moet blijven... of als ik naar huis moet gaan?

Als ik mijn ogen sluit, ben ik daar praktisch, met mijn vader op de bank

En mijn moeder in haar oude schommelstoel

Ik klom op haar schoot en ze wiegde me in slaap

Lees me verhalen en draag me dan weer de trap op

En ik vraag me af wanneer ik zelf leer lezen

Werd zwaar om vast te houden, te groot voor haar stoel

Je gaf me bruin haar

Je gaf me bruine ogen

Je gaf me het geduld dat ik nodig heb om aardig te zijn

Je zei niet te huilen, ik beloofde het te proberen

Ik zwaai vaarwel

Ik bel mijn moeder één keer per week en mijn vader twee keer per jaar, maar

Ik hou van ze hetzelfde, ik heb helemaal geen favoriet

Mijn vader kan alles repareren, maar ik heb dat gen niet

Het lijkt alsof die appel te ver was om te vallen

Maar ik vraag me af of ik zijn beste eigenschappen zal gebruiken

Zijn humor en geloof in degenen van wie hij houdt

Je gaf me bruin haar, je gaf me bruine ogen

Je gaf me het geduld dat ik nodig heb om aardig te zijn

Je zei niet te huilen, ik beloofde het te proberen

Ik zwaai vaarwel

Columbus, Ohio en Reno, Nevada

Chicago en L.A. en nu in Seattle

Ik heb alle bagage achtergelaten die ik had - ik nog steeds

Neem jullie allebei mee waar ik ook reis

Je had elke kleine fout kunnen herstellen

De hobbels in de weg, de sneden en de krassen

Had al mijn gevechten kunnen voeren en me een veilig gevoel kunnen geven

Had me kunnen vertellen dat ik perfect ben, niet in staat om te veranderen

Maar het beste wat een ouder voor zijn kind kan doen

Is hun hart versterken?

Zorg dat ze afscheid van ze kunnen nemen

Je gaf me bruin haar, je gaf me bruine ogen

Je gaf me het geduld dat ik nodig heb om aardig te zijn

Ik zei niet te huilen, je beloofde het te proberen

Ik zwaai vaarwel