Putovanje - Arsen Dedic

Napokon smo sami, u tom dvorcu praznom

Umorna od puta ostala si sa mnom

Bijela si i mirna kada sklapaš oči

Predjelima sjajnim sada ćemo poći

Nema na tvom licu nemira ni sjene

Zauvijek si, draga, zaspala kraj mene

Sigurni smo sada, nježna si i plaha

Ali ovdje nema života ni straha

Sad nas more čuva, sad nas kriju kiše

Jedno zvono zvoni — ne čujem ga više

Tonemo u mraku, ali tu gdje ležiš

Probija se svjetlo, ili mi se smiješiš

Sad nas more čuva, sad nas kriju kiše

Jedno zvono zvoni — ne čujem ga više…

We zijn eindelijk alleen, in dat lege kasteel

Moe van de reis, je bleef bij mij

Je bent wit en kalm als je je ogen sluit

We gaan nu naar geweldige landschappen

Er is geen rusteloosheid of schaduw op je gezicht

Je viel voor altijd naast me in slaap, schat

We zijn nu veilig, jij bent zachtaardig en timide

Maar hier is geen leven of angst

Nu beschermt de zee ons, nu verbergen de regens ons

Er gaat een bel - ik kan hem niet meer horen

We zinken in het donker, maar waar jij ligt

Er breekt een licht door, of je lacht naar me

Nu beschermt de zee ons, nu verbergen de regens ons

Er gaat een bel - ik kan het niet meer horen...