Ofelija - Arsen Dedic

Sada ležiš na dnu vode,

Iznad tebe šaš i trava,

Kao leptir koji ode,

Kao dijete koje spava.

Nikad nije tvoje lice

U snu bilo tako bijelo,

Kao krilo mrtve ptice

Rijekom plovi tvoje tijelo.

Dok te ljulja val za valom

Sanjaš da si opet živa,

Slatki bol u srcu malom

Tvoje nježne nade skriva.

Na svom ležaju od mulja

Tvoje mrtvo srce sanja,

Dok te ruka vode ljulja

Tiho ploviš ispod granja.

Kao ljiljan ti si pala

U taj hladni ponor vode,

Cvijeće koje tu si brala

S tobom plovi, s tobom ode.

Dok iz tamnog groba svoga

Gledaš srne što te prate,

Dok iz šume pjesma roga

Poput kiše pada na te…

Ispod vode, iz svog mraka,

Prije sna i prije zime,

Ti ćeš čuti glas dječaka

Koji zove tvoje ime.

Sada ležiš na dnu vode,

Iznad tebe šaš i trava,

Kao leptir koji ode,

Kao dijete koje spava…

Nu lig je op de bodem van het water,

Boven je zijn zegge en gras,

Als een vlinder die weggaat,

Als een slapend kind.

Het is nooit jouw gezicht

In de droom was het zo wit,

Als de vleugel van een dode vogel

Je lichaam drijft op de rivier.

Zoals je wordt opgeschrikt door golf na golf

Je droomt ervan weer te leven,

Zoete pijn in het kleine hartje

Het verbergt je tedere hoop.

Op zijn bed van modder

Je dode hart dromen,

Zoals de hand van water je schudt

Je vaart rustig onder de takken door.

Je viel als een lelie

In die koude afgrond van water,

De bloemen die je daar hebt geplukt

Hij vaart met je mee, hij gaat met je mee.

Terwijl uit zijn donkere graf

Je kijkt naar de herten die je volgen,

Terwijl uit het bos een lied van hoorns

Als regen valt het op je...

Onder water, uit zijn duisternis,

Voor het slapengaan en voor de winter,

Je zult de stem van de jongen horen

Wie roept je naam.

Nu lig je op de bodem van het water,

Boven je zijn zegge en gras,

Als een vlinder die weggaat,

Als een slapend kind...