Gazela - Arsen Dedic

Ovdje se radi o pravoj pravcatoj

Premda malo nejasnoj gazeli

Životinji iz mojih ljepših snova

Što mi priprostu dušu veseli

Tražeci u sebi više nego imam

U najtamnije zakutke duše sam virnuo

Sve sam u sebi već klasificirao

Ali gazelu nisam dodirnuo

Nestalna gazela što se prelijeva nestaje

U neke boje pustinjskoga pijeska

Pretvara pustare moje u vedra jezera

U kojima joj se ljupka slika ljeska

Katkad tek učtivo počiva u mojoj utrobi

Nedokučiva ko nerođeno dijete

Katkada tumara lelujava prikaza

Po tumorima moje mrzovolje i sjete

Kada se zateknem u umornoj stanci

Kad nigdje više ništa ne očekujem

Čujem blagi topot njenih krhkih nogu

Ko golem bubanj pod njima odjekujem

U vitkom galopu mi jezdi kroz dušu

I duša moja je ko opita

Ko iskrena bludnica duša mi se otvara

Dodiru tih gracioznih kopita

Odakle tako egzotično živinče

U mojoj pitomoj dušici

Ko da se kakva blistava princeza

Nastanila u potleušici

Može li njeno prisustvo pretvoriti

Ovo jadno tijelo u raskošnu palaču?

Ja živim u neprestanom strahu —

Njenu čistoću okaljat ću

I bojim se da neću shvatiti što znači

Njen ljupki zov u ovom strašnom vremenu

Da će mi pobjeći prije nego nađem

Alkemijski put k njenom otmjenom plemenu

Imam tu gazelu, ah, kakvu gazelu

Negdje u tijelu, u truloj ljusci

Ali preobrazbe alkemijske nema

I lik moj ostaje ljudski

Dit is het echte werk

Hoewel een beetje vage gazelle

De dieren van mijn betere dromen

Waar mijn simpele ziel blij van wordt

Meer in mezelf zoeken dan ik heb

Ik tuurde in de donkerste hoeken van mijn ziel

Ik heb alles al in mezelf ingedeeld

Maar ik heb de gazelle niet aangeraakt

De grillige gazelle die overstroomt verdwijnt

In sommige kleuren woestijnzand

Het verandert mijn woestenij in heldere meren

Waarin haar lieftallige beeld hazelaar is

Soms rust het gewoon beleefd in mijn buik

Onbegrijpelijk als een ongeboren kind

Soms worden zwervende schommels weergegeven

Door de tumoren van mijn chagrijnigheid en verdriet

Wanneer ik mezelf in een vermoeide pauze bevind

Wanneer ik nergens anders iets verwacht

Ik hoor de zachte plof van haar kwetsbare benen

Ik echo als een enorme trommel onder hen

In een slanke galop rijdt het door mijn ziel

En mijn ziel is als een dronkaard

Als een oprechte prostituee gaat mijn ziel open

Ze raken die sierlijke hoeven aan

Waar komt zo'n exotisch dier vandaan?

In mijn lieve schat

Als een oogverblindende prinses

Het vestigde zich in de ondergrond

Kan haar aanwezigheid transformeren?

Dit arme lichaam in een weelderig paleis?

Ik leef in constante angst -

Ik zal haar zuiverheid verontreinigen

En ik ben bang dat ik niet zal begrijpen wat het betekent

Haar lieve oproep in deze vreselijke tijd

Dat hij van me weg zou rennen voordat ik hem vond

Een alchemistische weg naar haar nobele stam

Ik heb die gazelle, ah, wat een gazelle

Ergens in het lichaam, in een rotte schaal

Maar er is geen alchemistische transformatie

En mijn karakter blijft menselijk