Balada O Smrti - Arsen Dedic

Srce moje, primiče se zima

I kosa tvoja gubi sjaj i sijedi

Kao nad krovom sivi pramen dima

Kada u tami nestaje i blijedi

U sve polako uvlači se studen

I sve smo tiši, sve nas više nema

To sunce prži jedan snježni grumen

To noć se duga u daljini sprema

Još malo sati, još koja minuta

I nešto suza, nešto tihog plača

Izgubljen se putnik sa daleka puta

Umoran i sretan u zavičaj vraća

Tako ćemo i mi sad na kraju muke

Kad nas više ništa na svijetu ne dijeli

Jedno drugom nijemo, blago stisnut ruke

Kao da nas čeka opet život cijeli

I usnuti sretni, smireni i blagi

K’o visoka stabla u šumskoj tišini

Jedno drugom dobri, jedno drugom vjerni

Kao mornar brodu u strašnoj dubini

Mijn hart, de winter nadert

En je haar verliest zijn glans en wordt grijs

Als een grijze rookpluim over het dak

Wanneer het in het donker is, verdwijnt het en vervaagt het

Kou sluipt langzaam alles binnen

En we worden stiller, we zijn allemaal weg

Die zon brandt een sneeuwbal

Die nacht is lang in de verte

Nog een paar uur, nog een paar minuten

En sommige tranen, sommige stille huilen

Een passagier van een lange reis is verloren

Moe en gelukkig keert hij terug naar zijn vaderland

Dus zullen we nu aan het einde van de beproeving zijn

Wanneer niets ter wereld ons meer scheidt

Stil, handen tegen elkaar gevouwen

Het is alsof ons hele leven weer op ons wacht

En slaap gelukkig, kalm en zacht

Als hoge bomen in de stilte van het bos

Goed voor elkaar, trouw aan elkaar

Als een zeeman op een schip in verschrikkelijke diepten