Bull Frogs Croon (Suite) - Aoife O'Donovan, Jeremy Kittel

The water is a glaze

Like loneliness at ease with itself

I cast and close my eyes for the whir out across the water

The line striking the surface

And sinking

I like waiting

For it to settle on the bottom

Then I jig it up a little

I imagine

The lure in utter dark

I play it lightly.

Fish rise

Just shy of the surface

They play their glints

Off the moon on the water

I see too my own loneliness

It’s not too big

And it breathes easily

Soon, it may pretend it’s rain

Soon, it may pretend it’s rain

Rain blurs the water

There is nothing wrong

With rain

I take a deep breath and I cast

And cast

Say you are out for a walk

And somewhere through the trees

You walk out of everything in your head

Or off by a window in thought

And what you look out to

A crease of trees perhaps you don’t see at all

But what you are thinking there in the trees

As you open like this through a window

Or walk and walk into a glazing

Then say darkness falls

Darkness farther back than the cave you felt into

Farther back than violence to animals

Darkness farther back than water you dove into

Hands in front of your face

To feel your way down and know

This darkness did not begin did not gather

Then something backing off it seems as you come in

Re-renters you and crosses you over

The sleep of the living and the dead

Big frogs croak

Baby frogs slither;

I’d rather go broke

Than not be with her

Bull frogs croon

Slugs wiggle wider;

I’d live in ruin

To lie down beside her

Het water is een glazuur

Zoals eenzaamheid op hun gemak met zichzelf

Ik werp en sluit mijn ogen voor het gezoem over het water

De lijn die het oppervlak raakt

en zinken

Ik hou van wachten

Om het op de bodem te laten bezinken

Dan doe ik het een beetje op

Ik stel me voor

Het kunstaas in het volslagen donker

Ik speel het licht.

Vis rijzen

Gewoon verlegen van het oppervlak

Ze spelen hun glinstering

Van de maan op het water

Ik zie ook mijn eigen eenzaamheid

Het is niet te groot

En het ademt gemakkelijk

Binnenkort kan het net doen alsof het regent

Binnenkort kan het net doen alsof het regent

Regen vertroebelt het water

Er is niets aan de hand

met regen

Ik haal diep adem en ik werp

en cast

Stel dat je gaat wandelen

En ergens door de bomen

Je loopt uit alles in je hoofd

Of bij een raam in gedachten

En waar je naar uitkijkt?

Een plooi van bomen die je misschien helemaal niet ziet

Maar wat denk je daar in de bomen

Als je zo opent via een venster

Of loop en loop een beglazing in

Zeg dan dat de duisternis valt

Duisternis verder terug dan de grot waarin je je voelde

Verder terug dan geweld tegen dieren

Duisternis verder terug dan het water waar je in dook

Handen voor je gezicht

Om je weg naar beneden te voelen en te weten

Deze duisternis begon niet, verzamelde zich niet

Dan lijkt er iets terug te lopen als je binnenkomt

Huurt u opnieuw en steekt u over

De slaap van de levenden en de doden

Grote kikkers kwaken

Babykikkers glijden;

Ik ga liever kapot

Wees dan niet bij haar

Stier kikkers croonen

Naaktslakken wiebelen breder;

Ik zou in puin leven

Om naast haar te gaan liggen