Памяти А.Д. Сахарова - Александр Градский

Он умер российскою холодной зимою,

И ангелы — «за», и архангелы — «за».

Его, как Спасителя, слезами умоют

И слёзы замёрзнут, залепят глаза.

Решился Он спешно на эту утрату,

Но видно иначе для Бога нельзя.

Ведь не по проспекту, ни даже по тракту,

А только по небу — святому стезя.

И строго и скорбно просила вдовица,

Чтоб старым и слабым сидеть по домам.

«В такую погоду легко простудиться,

А я его Богу сама передам».

Когда от пророка ни толка, ни прока,

То Господом Богом забыта страна.

Странна ли эпоха, страшна ли эпоха…

А впрочем, неплохо: эпоха-страна…

По чёрной дороге Россия ступала,

Права позапрятаны, и попран был Храм.

И в смертные дроги судьба его пала

Кровавыми пятнами на головы нам.

И ныне и присно его не забудут,

И в святцах, и всуе его помянут.

Последний мессия уходит отсюда

И, не голосуя, его изберут.

Так кто ж мы такие?

И в чём наша сила,

Что наши мессии уходят от нас?

Жива ли Россия, и — будет Россия?

Никто не ответит, и Бог не подаст.

Жива ли Россия?

И будет — Россия?

Никто не услышит, и Бог не подаст.

Hij stierf in de Russische koude winter,

En de engelen zijn "voor", en de aartsengelen zijn "voor".

Hij, als de Verlosser, zal met tranen worden gewassen

En de tranen zullen bevriezen, je ogen verblinden.

Hij besloot haastig over dit verlies,

Maar blijkbaar is het voor God onmogelijk om anders te doen.

Immers, niet langs de laan, zelfs niet langs de snelweg,

Maar alleen in de lucht - het heilige pad.

En de weduwe vroeg streng en treurig:

Zodat de oude en zwakken thuis blijven.

“Bij zulk weer is het gemakkelijk verkouden te worden,

En ik zal het zelf aan God overdragen.”

Wanneer de profeet van geen enkel nut is, geen nut,

Toen vergat de Here God het land.

Is het tijdperk vreemd, is het tijdperk verschrikkelijk ...

En trouwens, het is niet slecht: een tijdperk-land ...

Rusland stapte op de zwarte weg,

De rechten werden verborgen en de tempel werd vertrapt.

En zijn lot viel in sterfelijke drogs

Bloedvlekken op ons hoofd.

En nu en voor altijd zal hij niet vergeten worden,

En in de heilige kalender, en tevergeefs, zal hij herinnerd worden.

De laatste messias vertrekt hier

En zonder te stemmen, wordt hij gekozen.

Dus wie zijn wij?

En wat is onze kracht

Dat onze messiassen ons verlaten?

Leeft Rusland en zal Rusland dat ook zijn?

Niemand zal antwoorden, en God zal niet geven.

Leeft Rusland?

En wordt het Rusland?

Niemand zal het horen en God zal niet geven.